Τούφες-τούφες εγκαταλειμμένο το χώμα
Σαν ο άνεμος λιθοδομεί την Πράξη
Σβώλους-σβώλους ορφανεμένο το χορτάρι
Σαν ο ουρανός βάζει μπροστά τη μηχανή
Κι ανάβει το ουρανοτρύπανο
Σκίζοντας τους φλοιούς
Να βγει το μέσα τους γαλάζιο
Που αποσβολώνει

Αλήθεια, είσαι πια στης ουσίας σου το γήπεδο
Ολόκληρος ένα άστρο
Εγκατεστημένο στο μόνιμο.
Ναι, δουλεύεις τη ζωή σου
Το απόλυτο τιμάς σταμπαρισμένος σύννεφα
Καρφώνεις μ’ έλικες το νου
Γαλαζοσυλλέκτης μονοδρομισμένος

Πλάστηκες ισορροπιστής.

Ποια η των μονόδρομων όμως ισορροπία ;
Πού βόσκει η αντίστιξή σου ;

Μα το γαλάζιο δεν ισορροπεί
Στο μέτρο των χωμάτων ;