Πρέπει επιτέλους να το πάρω απόφαση

ένας ρωμιός είμαι και μάλιστα ο έσχατος∙

Κουζούμης και Γιαβρούμης

αναντάμ παπαντάμ όπως έλεγαν ένα καιρό

πάππου προς πάππον ένας ραγιάς

από τη Ζούρτσα και τη Χούτσενα

(τάχα μου τάχα της Ολυμπίας).

Ένας είναι για μένα ο άριστος οιωνός

να μνημονεύσω τη φύτρα μου, όσο μου λείπεται

τους Κουζουμαίους και τους Πιπιλαίους της Ζούρτσας

κι ίσως την Καλογραίζα και τους Ποδαράδες

με τους καημούς της προσφυγιάς.

Ας λένε ό,τι θέλουνε οι φαντασμένοι

ας ξιπάζονται οι μωροί∙

δάφνες και τρόπαια δε μου ταιριάζουν

σαρίδι στη χωματερή της ιστορίας,

στου κλεινού άστεως την ασβόλη

μονάχα η λησμονιά και η σιωπή

μου παραστέκουν να κρατιέμαι ακόμη όρθιος.