Παράξενο πουλί μου, μαθημένο
στα σκοτεινά

σου στήσανε παγίδες, σε κυνήγησαν
σου `κοψαν με γυαλιστερά στιλέτα τα φτερά
νόμισαν πως σε σκότωσαν.

Έσκυψα ταπεινά, με δάχτυλα που τρέμαν,
το στήθος μου άνοιξα κι ευλαβικά
σε πήρα κι σε απίθωσα βαθιά.

Η φωνή σου
θαυματουργά ραντίζει τώρα τις πληγές μου
γίνεται φίλτρο μαγικό

παράξενο πουλί, μαθημένο
στα σκοτεινά.