"Μεγάλωσα σε νησί", απαντώ στις απορίες.
Το μόνο ευχάριστο ανάμεσα στους αποχαιρετισμούς ήταν η θάλασσα.
Κοιτάζω μπροστά και βλέπω αυτό που υπάρχει πίσω από τα μάτια.

Mπλεγμένο δίχτυ, ξεραμένο, περιμένει τη δροσιά και το σύνθημα.
"Τα χρόνια μας είναι τα λεφτά μας καπετάν Αργύρη!"

Ύστερα, πασαρέλα στις βάρκες.
Σημασία δε μου δίνουν.
Αδιαφορούν δεμένες και περιμένουν.

- Μην είσαι ρομαντικός. Πότε θα μάθεις πως δεν έχουν ψυχή τα πράγματα;
- Όταν μάθεις ότι έχουν ψυχή οι άνθρωποι.