Εδώ ήταν χτες ένα μεγάλο δάσος

κοίτα τους κορμούς

κομμένους ένα μέτρο πάνω από τη γη

ατέλειωτες εκτάσεις

ανάμεσά τους το πιο σίγουρο κενό

λες δεν υπήρξανε ποτέ

πεσμένα φύλλα, θάμνοι, χλόη

νερό

σταγόνα πουθενά

ήχος κανένας

προλάβαν φύγανε τα ζωα, τα πουλιά



εσύ

γιατί μένεις ακόμα;