Βροχή
...
στους δρόμους τραγουδά
σαν το παράπονό μου
κυλά μόνη
γιατί να λείπεις;
Γιατί άδεια η αγκαλιά;
Γιατί μονάχα ο πόνος μας ενώνει;
Γιατί μια αγάπη
δίπλα και μακριά
σαν ξημερώνει
δάκρυ ατέλειωτο
ο ουρανός, στα μάτια μου,
κι έξω απ την πόρτα μου η χαρά
στάλες βροχής
στα σκαλοπάτια μου,
Περαστικοί,
διαβάτες,
βλέπω να με προσπερνούν

κακιά μου σκέψη μη σε κρατώ...
το βλέπω βιάζεσαι να φύγεις
κι έρχεται
αυτή που αγαπώ.

Κι έρχεσαι εσύ!
κι έρχεται,
πάλι η αγάπη,
νιώθω τη σκέψη σου
ξανά να με τυλίγει,
τώρα χορεύω στη βροχή
κι ατέλειωτα δάκρυα χαράς
ο ουρανός, στα μάτια μου,
κι έξω απ την πόρτα μου εσύ
στα σκαλοπάτια μου.