Καρδούλα μου εγώ και σύ,
πάλι μείναμε μόνοι.
Καρδιά μου πάψε να πονάς,
μη μου ματώνεις μη λυγάς.
Μεγάλο λάθος ν’ αγαπάς,
και αυτό το λάθος τώρα,
το πληρώνεις.
Καρδούλα μου με γέλασε,
με ψεύτικο κλάμα.
Μου ορκιζότανε στα αυτί,
θα με λατρεύει σαν τρελή.
Το κεφαλάκι της για μια ζωή,
στην αγκαλιά μου θα πατάει.

Το καλοκαίρι που θα `ρθει,
και πάλι μόνους θα μας βρει.
Καρδούλα μου σου το χα πει,
ποτέ να μην ξαναδωθείς.
Μας πλήγωσε μας τσάκισε,
στο χώμα μας γονάτισε.
Και τώρα αυτή αλλού γυρνάει,
και με το θύμα της γελάει.

Καρδιά μου ξέχνα την αυτή,
πάει σ’ έχει προδώσει.
Γιατί ήσουν άπιαστη,
σε στόχευσε.
Κι αυτό ποτέ,
δεν το συγχώρεσε.
Ήθελε μόνο να αποδείξει,
πως αυτή μπορεί να σε σκλαβώσει.
Καρδιά μου ξέχνα την αυτή.
ναι σε ε’χει προδώσει.
Είναι η θάλασσα πλατιά,
σαν μια μεγάλη αγκαλιά.
Θα σε κρατάει παντοτινά,
και τις πληγές σου ξέρει,
να γιατρεύει.