Μια μικρούλα παιχνιδιάρα,
που `ναι κοντά, στη γειτονιά,
μ’ έχει πλανέψει, η ναζιάρα
και μου `χει πάρει, την καρδιά.

Προχθές, της είπα δυο λογάκια
και πως, τρελά την αγαπώ,
της λέγω, να πάψει τα ναζάκια,
γιατί γι’ αυτήν, θα τρελαθώ.

Αχ βρε, άσπλαχνη γειτόνισσα,
αχ βρε, κακούργα φόνισσα,
πάψε, να κάνεις πια, τη σοβαρή,
γιατί η καρδιά μου, σε πονεί,
πάψε, να δείχνεις τόσο νάζι,
θα με πεθάνει το μαράζι.

Πέντε καυγάδες, έχω στήσει,
για σένανε στην γειτονιά
κι έχω ο δόλιος, αρρωστήσει
απ’ τη δική σου, απονιά.

Τον πόνο μου έλα, να γιατρέψεις,
μ’ ένα σ’ ολόθερμο, φιλί
και μη σκεφτείς να μ’ απατήσεις,
γιατί σ’ αγάπησα πολύ.

Αχ βρε, άσπλαχνη γειτόνισσα,
αχ βρε, κακούργα φόνισσα,
πάψε, να κάνεις πια, τη σοβαρή,
γιατί η καρδιά μου, σε πονεί,
πάψε, να δείχνεις τόσο νάζι,
θα με πεθάνει το μαράζι.