Για `κείνη που με πρόδωσε και μ’ έκανε κομμάτια, συζήτηση καμία.
Τις νύχτες την περίμενα στα κρύα σκαλοπάτια, της είχα αδυναμία.(2)

Στα λόγια του περίγυρου που φτάσανε στ’ αυτιά μου, δεν έδωσα αξία.
Τρελός ήμουν και πίστευα πως ήτανε δικιά μου, της είχα αδυναμία. (2)

Στην πόρτα ένα σημείωμα πως φεύγει και μ’ αφήνει, εξήγηση καμία.
Κι ενθύμιο μου έμειναν τα άπιστά της μάτια σε μια φωτογραφία. (2)