Ο πόθος, είσαι εσύ, τής καρδιάς μου,
η πνοή τής χαράς μου, ο έρωτάς μου
κι αν φύγεις κι αν μια μέρα σε χάσω,
πώς μπορώ να ξεχάσω πως σ’ αγαπώ.

Δε θα σε ξεχάσω ποτέ, πώς να σ’ το πω,
δε θα πάψω ούτε στιγμή να σ’ αγαπώ
κι αν μ’ αγάπες άλλες βρεθώ, μα τότε εγώ
τις γλυκές εκείνες στιγμές θα νοσταλγώ.

Είσαι μια αγάπη εσύ που δε σβήνει ο χρόνος,
που μού μεθάς την καρδιά ωσάν ρόδου ευωδιά.

Δε θα σε ξεχάσω ποτέ, πώς να σ’ το πω,
δε θα πάψω ούτε στιγμή να σ’ αγαπώ.

Είσαι μια αγάπη εσύ που δε σβήνει ο χρόνος,
που μού μεθάς την καρδιά ωσάν ρόδου ευωδιά.

Δε θα σε ξεχάσω ποτέ, πώς να σ’ το πω,
δε θα πάψω ούτε στιγμή να σ’ αγαπώ.

Θα σ’ αγαπώ.