Είναι κάτι καράβια στο λιμάνι,
με φαγωμένα τα στολίδια,
χρώματα που `λιωσε η αρμύρα
και κολλημένα στρείδια
και κολλημένα στρείδια.

Είναι κάτι καράβια στο λιμάνι,
που `ναι σαν γέροι δίχως σκέψη,
που `ναι σαν να παραμιλάνε
από το βράδυ ως τη φέξη,
από το βράδυ ως τη φέξη.

Μέσ’ στην ομίχλη, μέσα στο χαλάζι,
για θησαυρούς χαμένους λένε,
βασιλοπούλες με βελούδα,
που το ληστή αγαπάνε,
που το ληστή αγαπάνε.

Και για την Ιρλανδία ή τη Σκωτία,
τις μαύρες θάλασσες του νότου
και για το δάκρυ τους μιλάνε,
του ταξιδιού του πρώτου,
του ταξιδιού του πρώτου.