Σ’ αγαπώ είναι μόνο δυο σύννεφα,
σ’ αγαπώ είναι μόνο ένα ρήμα,
που αν μονάχος το σπάσω σε γράμματα
δεν την βγάζω καρδιά μου τη νύχτα.

Που αν μονάχος το σπάσω σε γράμματα
δεν την βγάζω καρδιά μου τη νύχτα,
ήμουν βράχος που βλέπει τη θάλασσα
κι όμως πιάστηκα μέσα στα δίχτυα.

Κόψε τα σ’ αγαπώ, κόψε τα σ’ αγαπώ
σε λεπτά, δειλινά και ξενύχτια
κι όπως φεύγεις και πας
κι όπως δεν με κοιτάς
σα σκουπίδια ξοπίσω σου ρίχτα.

Να μαζεύω εγώ, να μαζεύω εγώ
σκορπισμένες στιγμές μες την νύχτα,
κόψε τα σ’ αγαπώ, κόψε τα σ’ αγαπώ
σα σκουπίδια ξοπίσω σου ρίχτα.

Σ’ αγαπώ ήταν μόνο στα χείλη σου,
σ’ αγαπώ ήταν μόνο μια φράση,
μα την φράση σαν άγιο την πίστεψα
και ποτέ δεν την έχω ξεχάσει.

Μα την φράση σαν άγιο την πίστεψα
και ποτέ δεν την έχω ξεχάσει,
πάλι σκάνε στα αυτιά μου τα σύμφωνα,
τα φωνήεντα έχουν ανάψει.

Κόψε τα σ’ αγαπώ, κόψε τα σ’ αγαπώ
σε λεπτά, δειλινά και ξενύχτια
κι όπως φεύγεις και πας
κι όπως δεν με κοιτάς
σα σκουπίδια ξοπίσω σου ρίχτα.

Να μαζεύω εγώ, να μαζεύω εγώ
σκορπισμένες στιγμές μες την νύχτα,
κόψε τα σ’ αγαπώ, κόψε τα σ’ αγαπώ
σα σκουπίδια ξοπίσω σου ρίχτα.