Σ’ ένα πάρτι εκεί ψηλά
με κλαρίνα ηλεκτρικά,
παίζει ο Χέντριξ με Χαλκιά
και γουστάρουν τα παιδιά.

Ρίχνει ο Λένον μια πενιά
στου Τσιτσάνη τα παλιά,
πιάνει ο βλάχος μια ροκιά
και του βάζει τα γυαλιά.

Γέμισε μου το ποτήρι
στ’ ουρανού το πανηγύρι,
όλοι λιώμα, όλοι ένα
όλοι κάρβουνα αναμμένα.

Να κι ο Έλβις στη σκηνή
με ολόλευκη στολή,
μας γιατρεύει την πληγή
μ’ έναν αμανέ βαρύ.

Παίζει ο Ζάππα μπαγλαμά
κι ο Ζαμπέτας τραγουδά,
πάλι αρχίσαν τα τρελά
κι όλος ο ουρανός γελά.

Γέμισε μου το ποτήρι
στ’ ουρανού το πανηγύρι,
όλοι λιώμα, όλοι ένα
όλοι κάρβουνα αναμμένα.

Κι όσοι κάτω εδώ στη γη
πολεμούσαν σαν εχθροί,
εκεί πάνω στη γιορτή
θα χορέψουνε μαζί.

Κι ότι κάνανε στη ζωή
τώρα θα συγχωρεθεί,
γιατί φτάνει η μουσική
μέχρι του θεού το αυτί.

Γέμισε μου το ποτήρι
στ’ ουρανού το πανηγύρι,
όλοι λιώμα, όλοι ένα
όλοι κάρβουνα αναμμένα.