Αχ, αυτά τα δυο σου μάτια,
μ' έχουν κάψει την καρδιά,
μου την κάνανε κομμάτια
και δε βρίσκω γιατρειά.

Αχ, καμωματού τουρκάλα,
μου 'χεις γίνει σαν ρωμιά,
έβγαλες τους φερετζέδες
και τρελαίνεις τον ντουνιά.

Όποιος τηνε βλέπει, φως μου,
τη δική σου εμορφιά,
τονε ξελογιάζεις, σκύλα
και του παίρνεις την καρδιά.

Τα ματάκια σου, τουρκάλα,
στον καθρέφτη μην τα ειδείς,
γιατί μόνη σου αγαπιέσαι
και εμένα λησμονείς.