-Ωρέ Μαρή, σήκω ν' ακούσεις πάλι μεράκια, ρεε
-Βρε, πάλι μου 'ρθες να μου κάνεις πατινάδες στης νύχτας
τα ξημερώματα. Εε; Με το σκαντζουράκι σου και με
τις ορχήστρες σου, πανάθεμα το κεφάλι σου,
τη σύγχυση που μου 'δωσες,γαϊδούρι, όξω.
-Μπράβο, να γυναίκα στόμα έχει και μιλιά δεν έχει.
Βάρα, βρε, σκαντζουράκι, με το γλυκό βιολί σου να
της τα πούμε κι εμείς με το τραγούδι τώρα.

Τι μου 'πες και δε στο 'χω κάνει, τι μου 'πες κι είπα όχι εγώ,
έχεις μια γλώσσα σαν ροκάνι, που θα με κάνεις να πνιγώ.

Τι μου 'πες, βρε αφορεσμένη και αρνήθηκα ο φουκαράς,
ήμουνα φύτρα παινεμένη κι έγινα τώρα μασκαράς.

Όταν σε πω που 'σ' όλο σαν τον διάνο
κι αν θες, μωρή και τ' άλλο να στο ειπώ,
για σένανε και φυλακή θα πάθω,
γιατί πολύ παλικαρίσια σ' αγαπώ.