Τι να πω, τι να πεις;
Το φαρμάκι πικρό της ζωής.
Πότε φταίω εγώ, πότε φταις εσύ,
χωριστά κι οι δυο μια ζωή
μια ζωή ζούμε τόσο πικρή.

Πού είν’ οι δρόμοι τ’ ουρανού
που αντάμωνε η καρδιά το νου,
πού είναι;
Πού είν’ οι μέρες της ντροπής,
τα χίλια λόγια της σιωπής,
πού είναι;
Πού είν’ οι δρόμοι τ’ ουρανού
που αντάμωνε η καρδιά το νου,
πού είναι;
Πες μου πάλι πως θα ’ρθεις
πες μου πως θα ’ρθεις
πες μου πως θα ’ρθεις.

Τι να πεις, τι να πω;
Πιο πολύ από σένα πονώ.
Κοίταξε να ’ρθεις, στάλα της βροχής,
χωριστά κι οι δυο μια ζωή
μια ζωή ζούμε τόσο πικρή.