Το μεσημέρι με τη λήξη της δουλειάς
χυμάω, χυμάω σαν το σίφουνα ερχόμενος.
Τρία ποτάμια διασχίζω ολοφούσκωτα.
δεν είναι ο Έβρος, ούτε είναι ο Αξιός,
ούτε ο Αλιάκμονας, δικός μας ποταμός.
Σταδίου, Πανεπιστημίου κι Ακαδημίας.

Μόνο το σπίτι μου υπάρχει,
όλα τ’ άλλα έπεσαν.
Είσαι μέσα εσύ, είσαι εντός,
με καρτεράς που έρχομαι.

Συμπλέκομαι με άλλους βιαστικούς,
δεν ξέρω αν το κάνουνε επίτηδες.
Κοιτάω στην πλατεία τους αναρχικούς,
τις κλούβες πιο εκεί κι αντιπαρέρχομαι.
Καιρό δεν έχουμε γι’ αυτά,
κοιτάω το μπαλκόνι και φλογίζομαι.

Μόνο το σπίτι μου υπάρχει,
όλα τ’ άλλα έπεσαν.
Είσαι μέσα εσύ, είσαι εντός,
με καρτεράς που έρχομαι.