Μέρα με τη μέρα, όλο και πιο λίγο παραχωρώ τον εαυτό μου
στον εαυτό που είναι ο λόγος να συνεχίσω.
Αισθάνομαι του ίσκιου μου ο σκάρτος εραστής,
μα δίχως ν’ αντιστέκομαι σ’ αυτόν το ρόλο, μιας κι έμαθα
ότι οι πρεσβύτεροι ποιητές αντιμετωπίζουν πολλά,
πληγωμένοι απ’ όσα όφειλαν στον εαυτό τους. Σήμερα τράβηξα
την κουρτίνα της μπανιέρας, κι αντίκρυσα ένα σώμα γυμνό
που έκανε το καλύτερο που μπορούσε να με διεγείρει.
Άνδρας; Γυναίκα; Δεν τόλμησα
να κοιτάξω καλά-καλά. Μόνο που ποθούσα
για την στάση που θα ταίριαζε για την περίπτωση.

**************Εκ παραδρομής, σε προηγούμενη καταχώρηση, στους συγκεκριμένους στίχους δόθηκε ο λανθασμένος τίτλος "Ικέτης!"