Κρυμμένο στον ίσκιο
κάτω απ’ τη συκιά
το φιδόχορτο.
Κι όλοι λένε
πότε θα `ρθει ο Ιούλης
πότε ο Αύγουστος,
τα χέρια να κολλήσουν
από δέντρο και γάλα.

Την πόρτα του σπιτιού μας
την άφησες για μια στιγμή
ορθάνοιχτη –
κι ήταν το κατώφλι μας
τόσο κοντά στη γη.

Τις νύχτες ρωτιέμαι
πώς ανασαίνει το χώμα.
Τις μέρες ξεχνιέμαι
κι ονειρεύομαι κόκκινο μέλι.
Χτες βράδυ είδα τη συκιά
στ’ όνειρό μου.
Μ’ άρπαξε απ’ τους ώμους
και με βύθισε ίσια
στις ρίζες.
Σπαρταρούσα γι’ αέρα,

κι ενώ
μες στους σπασμούς μου
ανάβλεψα,

φευγαλέα μου γέλασε
μια μικρή σχισμή ουρανός
μέσα απ’ τον κορμό
του φιδόχορτου.