| |
Και όσο φεύγουν τα λεπτά και η νύχτα έρχεται και πάει,
συνειδήσεις αλλάζουν και ωριμάζουν.
Κάποιος κοιτάζει πίσω και γελά με τις ανέμελες στιγμές.
Γυρνάει και βλέπει δρόμους γεμάτους ζωή, μεγάλες κατηφόρες και πιο μεγάλες ανηφόρες.
Αλλά όταν καταλαβαίνει πως σ' αυτόν το δρόμο πίσω δε γυρνάς,
γονατίζει και κλαίει ώρες, βλέποντας τον απέραντο άδειο δρόμο που τον περιμένει.
Και κάτι σταυροδρόμια ανοίγουν πότε εδώ και πότε εκεί,
σαν να του δίνουν ένα χτύπημα στην πλάτη, μια μικρή παρηγοριά.
Και ξεγελάει για λίγο τον εαυτό του, προχωράει σε ένα δρόμο ατελείωτο γι' αυτόν,
χωρίς να βλέπει τη χαράδρα που εντελώς τυχαία του έστησε η φύση
και που λίγα λεπτά μετά θα τον αγκαλιάσει για πάντα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
