| |
Το κλειδί του παραδείσου μοιάζει με πύρινη καρδιά
Μα πριν το πιάσεις σκέψου την πόρτα που ανοίγει
Ο δρόμος που σου ανοίγεται μυρίζει παγωνιά
Στάσου και άκου τις φωνές όσων πια μόνοι έχουν μέινει
Ξέρω πονάει η αγάπη εάν μεσ'τα μάτια σε κοιτάζει
Πονάει σαν ξυράφι όταν την αισθανθείς
Όταν την ζείς παράφορα μπορεί να σε τρομάξει
Και αν την αφήσει έφυγε....ποτέ δεν θα την βρείς
Και ας δακρίζεις σιωπηλά λέγοντας τέτοιες λέξεις
Τα δάκρια θυμίζουνε σκοτάδι στην ψυχή
Όσο και αν κλαίς και αν πονάς,κοντά της θες να τρέξεις
Μα το αντίο γνώριμο και άγνωστο μαζί
Και όλο εύχεσαι να έχεις,μία στιγμή μαζί της
Να έρθει λίγο δίπλα σου,να πάς λίγο κοντά της
Μα αντί γι'αυτό σου έμειναν εικόνες κι'αναμνήσεις
Και στο δεξί σου μαξιλάρι λίγο απο τ'άρωμα της
Όλοι κάνουμε λάθη και έχουμε τα πάθη μας
Γυρνόντας τις σελίδες,θα βρείς πολλα απ'αυτά
Μα ψάχνουμε για όνειρα κλεισμένα στο συρτάρι μας
Και το κλειδί για να βρεθούν.......μιά πύρινη καρδιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
