| |
| | Απουσια |  | | |
Είμαστε ακόμα εδώ λοιπόν
Οι ώρες περνούν τα βράδυα χάνονται οι μέρες φεύγουν
Γράψε μου σήμερα, σου γράφω σήμερα, αύριο ίσως να μην μπορούμε να λυπόμαστε
Σκέφτομαι.
Σκεφτομαι τόσες μέρες πως δεν γέμισαν, τόση ομορφιά τόση ζωή...πως μου ξέφυγαν.
Ψαχνω να βρώ κάτι, ενα σκοπο, ένα ιδανικό.
Πες μου πως εσύ το χεις βρεί.
Μακάρι να χα κάτι να αγαπω, ή να μισώ. Ολα περνάνε κι απ τα δύο.
Προσπαθω.
Προσπαθώ να βρώ κάτι σταθερό. Μάταια.
Αλλα αυτός δεν είναι λόγος να μην κάνω τίποτα.
Έμαθα
Έμαθα να αγαπώ οτι έχω χάσει
Θα κάνω μια άρρωστη απόπειρα να βρω μια αστραπή χαράς.
Θέλω πιο πολλά
Πιο πολλά όμως...
Θελω να σου γράψω παντοτινή μου φίλη, κορίτσι τρομαγμένο
Πρέπει να σου γράψω ομως το λυχνάρι της νύχτας μου το χουν σβήσει.
Κρίμα, κι ήθελα τόσα πολλά απόψε να σου πω.
Δεν με νοιάζει ομως θα γράψω στο σκοτάδι.
Ισως το πρωί να το χω μετανοιώσει
Αλλά το θέλω
Το θέλω τόσο πολύ τώρα που δεν σκέφτομαι τίποτα αλλο
Μπορεί αύριο να μην υπάρχω για να μπορώ να μετανοιώνω...
Βυθίζομαι εδώ σε έναν ύπνο μοιραίο χωρίς όρεξη να υπάρξω.
Πες μου
Πες μου οτι εσύ ζεις, οτι υπάρχεις. Να ζηλέψω, να προσπαθήσω.
Κινδυνεύω εδώ σε ένα μέρος που δεν ξέρω και σε κάποιες μέρες που παραμονεύουν
Φοβάμαι.
Φοβαμαι μοναχός το σκοτάδι και κάνω θόρυβο
Γυρεύω κάποιον. Εμένα. Εσένα. Που είσαι, που είσαι.
Βλέπω τα μάτια σου τη νύχτα μοναδική παρέα, που χάνονται όμως το ξημέρωμα.
Ολα τελειώνουν και πάλι από την αρχή. Είμαι. Θέλω.
Στιγμές εξω απο τον ύπνο μου ανάβει το πάθος για τη γέννηση μου.
Ξέρεις πως εγώ δεν γεννήθηκα ακόμα κι ας λέω πως έζησα τόση ζωή
Περιφέρομαι μεσα σε πλέγματα.
Ο κόσμος με βλέπει, με ονομάζει με αγγίζει.
Ακούει τη φωνή μου, δεν γνωριζει τη μυστική μου απουσία.
Κάπου κοντά όμως θα δώσω το παρόν.
Κάθε πρωί πασχίζω να βρω το φως, μια μορφή αγαπημένη.
Σιγά σιγά περνάμε προς την έξοδο.
Θα βγούμε και να ξέρεις πως όποιοι μας αγάπησαν θα είναι οι αγαπημένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
panta smile
09-05-2009 @ 05:23 | Ο κόσμος με βλέπει, με ονομάζει με αγγίζει.
Ακούει τη φωνή μου, δεν γνωριζει τη μυστική μου απουσία.
Κάπου κοντά όμως θα δώσω το παρόν.
Κάθε πρωί πασχίζω να βρω το φως, μια μορφή αγαπημένη.
Σιγά σιγά περνάμε προς την έξοδο.
Θα βγούμε και να ξέρεις πως όποιοι μας αγάπησαν θα είναι οι αγαπημένοι.
teleio! | | elpidakwstopoulou
09-05-2009 @ 06:10 | Κινδυνεύω εδώ σε ένα μέρος που δεν ξέρω και σε κάποιες μέρες που παραμονεύουν
Φοβάμαι.
Φοβαμαι μοναχός το σκοτάδι και κάνω θόρυβο
ιγά σιγά περνάμε προς την έξοδο.
Θα βγούμε και να ξέρεις πως όποιοι μας αγάπησαν θα είναι οι αγαπημένοι.
αγαπημένο !! ::theos.:: | | χρηστος καραμανος
09-05-2009 @ 06:55 | Περιφέρομαι μεσα σε πλέγματα.
Ο κόσμος με βλέπει, με ονομάζει με αγγίζει.
Ακούει τη φωνή μου, δεν γνωριζει τη μυστική μου απουσία.
Κάπου κοντά όμως θα δώσω το παρόν.
Κάθε πρωί πασχίζω να βρω το φως, μια μορφή αγαπημένη.
Σιγά σιγά περνάμε προς την έξοδο.
Θα βγούμε και να ξέρεις πως όποιοι μας αγάπησαν θα είναι οι αγαπημένοι.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | tarifula
09-05-2009 @ 08:18 | Σκεφτομαι τόσες μέρες πως δεν γέμισαν, τόση ομορφιά τόση ζωή...πως μου ξέφυγαν.
Ψαχνω να βρώ κάτι, ενα σκοπο, ένα ιδανικό.
Μακάρι να χα κάτι να αγαπω, ή να μισώ. Ολα περνάνε κι απ τα δύο.
::yes.:: | | okomota
09-05-2009 @ 08:41 | Παιδια ευχαριστω πολυ. Ειναι αποσπασματα απο ένα γραμμα που εστειλα σε μια φιλη μου οταν ημουν φανταρος, η οποια μου ειπε αργοτερα οτι μολις το διαβασε ξαναρχισε το καπνισμα....χααχχααχα | | akolouthos
09-05-2009 @ 13:53 | Θα κάνω μια άρρωστη απόπειρα να βρω μια αστραπή χαράς.
Θέλω πιο πολλά
Πιο πολλά όμως... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | χρηστος καραμανος
18-05-2009 @ 13:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
