Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: A
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 A
 
Ταξιδάκι μοιραίο σου σκαρώνει η τύχη
Αναπάντεχο τάχα μα εσύ το γνωρίζεις
Με δισάκι γεμάτο στενοχώρια και λύπη
Ευκαιρία ζητάς να τ’ αδειάσεις γυρεύεις

Σε βουνά και σε δάση ξαμολιέσαι ψυχή μου
Τον αέρα τον μαύρο απ’ τα στήθια να βγάλεις
Το παλιό σου καβούκι να αγαπήσεις καρδιά μου
Και το νου τον μπερμπάντη καραντίνα να βάλεις

Σ’ ατραπό ξεχασμένη από χρόνια χαμένη
Τα σημάδια υπάρχουν ψιχουλάκια τριμμένα
Μα αν τα πήρε τ’ αγέρι η τα βρεις φαγωμένα
Δεν πειράζει ξεκίνα η ζωή περιμένει

Πλάτη στο δέντρο και τα χέρια στο χώμα
Με ξυπόλητα πόδια και τα μάτια κλεισμένα
Παραδίνω το σώμα και γεμίζω με χρώμα
Την αρχαία σκουριά απωθώ μουδιασμένα

Μες το δάσος πλανιέται της ψυχής μου η σφαίρα
Μονοπάτια χαράζει στου θανάτου τη πλάτη
Μα η γη μου φωνάζει μη φοβάσαι προχώρα
Μην τα βλέπεις μη τρέμεις είναι μόνο μια πλάνη

Κραδασμοί μαγεμένοι ξεχειλίζουν εντός μου
Απ’ του κόσμου τη μήτρα στο καημένο κορμί μου
Το μυαλό καταρρέει μένει μόνο μια απάτη
Μα η αλήθεια μου μένει καρφωμένη στο χάρτη

Θεϊκός άνεμος φυσά με συνεπαίρνει
Στης λογικής μου τον ρηχό γιαλό
Τον μεταφράζω

Άρχω Αγλαώς Αυθόρμητος
Αδιαίρετος Αειδίνητος Αέναος
Άρρητος Αδήριτος Άπειρος

Δαψιλεύω το πνεύμα με ηλίου χρίσμα
Δάκρυμα πεμπτουσίας απόσταγμα
Δώρο απαρχής θεϊκό συμπύκνωμα
Δεσμός άκτιστου με ύλης σώμα

Βλέπω το πώς και το γιατί αντάμα
Ερώτηση, απάντηση, σε κράμα
Δηλώνω δυο σημαίνει ένα
Διαδρομή στο ίδιο πράγμα

Τα τοπία αλλάζουν εντός μου
Και το ζητούμενο αφομοιώνετε

Σιωπηρή διαλεκτική με το φως
Σπορά στο γόνιμο χάος
Σπέρμα απ’ το αιώνιο πνεύμα
Στόχος λόγου σε σύμπαντος μήτρα

Νεφελώδης αγέννητος θεός
Νότα σε διαπασών αφέτης μοίρας
Νάμα ζωής συνθέτης φαιδρός
Νέηλυς νους ακάματης νύκτας

Γύρισα πάλι στο θνητό μου κουβάρι
Ζύγιζα λίγο του μυαλό μου κενό
Το βουνά και το δάσος κατάφεραν πάλι
Να με κάνουν ξανά ανθρώπινο ον
#################################

Μετά από 6 ώρες στο βαθύ δάσος
Πήρα το δρόμο της επιστροφής
Απόγευμα πια
Γνωρίζοντας ότι οι φίλοι μου τα πίνουν
Κατηφόρισα μήπως προλάβω κάτι
………………………………………………..

Δεν εννοώ ότι ενστερνίστηκα την ιδιοτέλεια της φύσης!?
…………………………………………………………

Όσοι έχουν περάσει από ανάλογες μυστικιστικές
Εμπειρίες γνωρίζουν.
Δεν χωρά σε τετράστιχα αυτού του είδους η εμπειρία
Άλλα προσπάθησα για άλλη μια φορά.

Να με συγχωρείτε για την φλυαρία μου

Ήρθα και φεύγω στο καπάκι!!!

Χαιρετώ σας και φιλώ σας.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://iraklis-vaitsaras.blogspot.com/
 
azoritis
10-05-2009 @ 00:27
Ηρακλή χαίρομαι που ήρθες .....έστω στο ...καπάκι!!!.....να αδειάσεις το
δισάκι το γεμάτο...να ξαναγίνεις.... θνητός....εύχομαι το δισάκι σου να
γεμίσει μ'αυτά που η αλήθεια σου ψάχνει στο χάρτη......
νάσαι πάντα καλά......Χαιρετώ σας και φιλώ σας.
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
Ιχνηλάτης
10-05-2009 @ 00:47
Το ξέρεις πως σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!!
Τα ζώ τα δάση και τα βιώνω καθημερινά,
αλλά ποτέ δεν έκατσα να γράψω κάτι ανάλογο.
Ο μυστικισμός βρίσκετε εκεί που ανήκει ο άνθρωπος.
::up.:: ::yes.:: ::up.::
χρηστος καραμανος
10-05-2009 @ 00:52
Δεν εννοώ ότι ενστερνίστηκα την ιδιοτέλεια της φύσης!
ΩΡΑΙΟ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
iraklisv
10-05-2009 @ 01:13
Συγνώμη αλλά δεν γινότανε αλλιώς.
swordfish
10-05-2009 @ 01:28
::smile.:: ::up.:: ::up.::
dorie
10-05-2009 @ 01:51
::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou
10-05-2009 @ 02:23
Κραδασμοί μαγεμένοι ξεχειλίζουν εντός μου
Απ’ του κόσμου τη μήτρα στο καημένο κορμί μου
Το μυαλό καταρρέει μένει μόνο μια απάτη
Μα η αλήθεια μου μένει καρφωμένη στο χάρτη
πανέμορφο !!! καλημέρα Ηρακλή !!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.::
Aris4
10-05-2009 @ 04:48
Για μενα εδω .... σ' αυτο που νομισω ολοι χρειαζομαστε πιο πολυ ...


Το παλιό σου καβούκι να αγαπήσεις καρδιά μου
Και το νου τον μπερμπάντη καραντίνα να βάλεις
::yes.:: ::yes.::
Ναταλία...
10-05-2009 @ 06:04
Μες το δάσος πλανιέται της ψυχής μου η σφαίρα
Μονοπάτια χαράζει στου θανάτου τη πλάτη
Μα η γη μου φωνάζει μη φοβάσαι προχώρα
Μην τα βλέπεις μη τρέμεις είναι μόνο μια πλάνη

πολύ πολύ όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
10-05-2009 @ 06:59
α-ναχωρηση, α-πομονωση, α-πομακρυνση, α-ποστασιοποιηση,
α-ναρωτηση.............. το Α το στερητικο
σε βγαζει απο τα α-χρηστα............ και αλλα πολλα.
Καλη η συνταγη σου Ηρακλη........
παντα τα βουνα δινουν μια αισθηση ελευθεριας, αυτογνωσιας
και αληθειας......................... ::wink.::
Helene52
10-05-2009 @ 09:24
Που χάθηκες ???????
Καλώς ήρθες πάλι κοντά μας και κάθησε εδώ .... και μη φύγεις πάλι ... στο καπάκι !!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::hug.::
peiraiotissa
11-05-2009 @ 08:25
Το βουνά και το δάσος κατάφεραν πάλι
Να με κάνουν ξανά ανθρώπινο ον

Επιστροφή στη φύση...για να ξαναγίνουμε άνθρωποι!!!! ::kiss.::
katerina2
07-06-2009 @ 02:58
καλύτερα δεν θα μπορούσες να το πεις!!! οι λέξεις σου γέμισαν πνέυμα!!! ::smile.::
iokasth
10-06-2009 @ 15:22
Τι να πω...!! Σιωπή.
ΝεφΕλλη

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο