| |
Μια τοση δα λεξη
η καρδια πως να αντεξει;
το στερνο αντιο
χωρισαμε στα δυο,
ψιλοβροχο & κρυο
τι θλυμμενο τοπιο,
φωτογραφια θολη
απο παλια εποχη,
χρωματα ξεφτυσμενα
λουλουδια μαραμενα,
στο εδαφος πεσμενα,
μην περιμενεις ν'ανθησουν
απλα θα σκορπισουν,
στου αερα τη δινη
τιποτα δεν θα μεινει,
ολα χαθηκανε
οι χαρες κρυφτηκανε,
μεσα στον πονο
να περιμενω το χρονο,
καλα να με κανει
μπορει να με γιανει;
να επουλωσει πληγες,
να διαγραψει το χθες;
με μια νεα αγαπη
στου ερωτα το μονοπατι,
μια φορα λοιπον αρκει
δεν θελω παλι απ'την αρχη,
το αντιο θα κρατησω
ομως δεν θα προχωρησω,
για να θυμαμαι καθε φορα
να μην χαριζω την καρδια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
