| |
| | οι αναμάρτητοι |  | | | ούτε η Δευτέρα παρουσία δεν μας σώζει απο δαύτους | | |
Τα βήματα του βιαστικά σ εκεινο το σκονισμενο δρομάκι.Ξοπίσω του πολύς κοσμος,που αδημονουσε να απολαυσει το θέαμα.Εφθασε σε μια μικρή πλατεία ,που στο κεντρο της υψωνότανε μια πετρινη στήλη.Εκει πισθάγκωνα δεμένη μια νεα γυναίκα περίμενε το μοιραίο.Πλησίασε και της έδωσε με τις χουφτες του δροσερό νερό που έτρεχε απο μια βρυσούλα εκει κοντα.Εκεινη γυρισε το κεφάλι και τον κοίταξε στα μάτια ψελλιζοντας.¨¨σας ευχαριστώ κύριε,για την καλοσύνη σας¨¨.
Γυρω απο εκεινη τη στήλη ειχε συγκεντρωθεί αρκετός κοσμος κρατωντας στα χέρια μεγάλες πέτρες.Ητανε περίπου γύρω στα τριακοσια άτομα,άνδρες και γυναίκες.Τα μάτια τους βγάζανε φλόγες αδημονώντας για τη στιγμή που θα άρχιζαν να την λιθοβολούν.
¨μα τί αμάρτημα διέπραξε αυτή η γυναίκα¨γύρισε και ειπε πρός την αφιονισμένη ομήγηρι.¨¨εμοιχευσε με την σκέψ稨ακουστηκε απο τους πολλούς..¨¨Δηλαδή εσεις εισαστε οι δικαστές της¨¨?¨¨ο Νόμος προστάζει να τιμωρηθεί με λιθοβολισμό¨¨,έκραξε καποιος ευσωμος που φάνταζε επικεφαλής μιας μερίδας απο τους παριστάμενους.¨¨Ωστε λοιπόν ακομα και μόνο με τη σκεψη θανατώνετε τους συμπολίτες σας¨?¨κραύγασε θυμωμένα ο συμπαραστάτης της, κανοντας ασπίδα το σωμα του για να την καλύψει.
Τοτε ξεπρόλαβε απο το πλήθος καποιος ξερακιανός,κραδαινοντας ενα μεγάλο λιθάρι.¨¨αποτόλμησε να σκεφθεί ότι θα έπρεπε να κρινόμαστε και εμεις όπως οι απλοί πολίτες¨¨Μαζί του μια μεγάλη ομαδα, τον συνεπικουρούσε με αισχρά συνθηματα και λέξεις ρυπαρές και ψυχοκτόνες..¨¨Δηλαδή εσεις εισαστε οι αναμάρτητοι,αν κατάλαβα καλά¨¨?επανέλαβε γυρίζοντας το κεφαλι του προς όλες τις πλευρές και συνέχισε¨εντάξει λοιπόν,αλλα τί ακριβως εκπροσωπείτε,ωστε να εισαστε υπεράνω των Νόμων?¨¨Σιγή έπεσε στο πλήθος,μεχρι που ακουστηκε μια δυνατή φωνή που όλους τους ξεσήκωσε ¨΄ειμαστε οι εκλεγμενοι του λαού και ως εκ τουτου ,αναμάρτητο騨.
Ο άνθρωπος τότε απομακρύνθηκε απο την γυναικα ,κανοντας στην άκρη.Κατόπιν στρεφόμενος προς τους δύο που πρωτοστατουσαν,τους προκάλεσε δείχνοντας τους ενα σωρό απο αιχμηρές πέτρες.¨΄εμπρός τότε,ο αναμαρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω¨¨.Αυτα τα λόγια προβλημάτισαν κάποιους ,που γυρίζωντας τα νώτα αποχώρησαν.
Οι πολλοι ομως με επι κεφαλής τους δυο ηγέτες τους,άρχισαν να λιθοβολούν με μανία την ατυχη γυναικα.Σε λίγα λεπτα ένας σωρός σκέπαζε το ματωμένο σώμα.
Τοτε πλησίασε κοντά του κάποιος απο τους λίγους ακολουθούς του.¨¨Δάσκαλε,μπορείς να την αναστήσεις αν το επιθυμείς¨¨Εκεινος τότε γυρίζοντας προς το μέρος του με τα ματια δακρυσμένα του ψυθίρισε.
¨Θα ήτανε δώρον,αδωρον αδελφέ μου Ιωάννη,ακομα και αν το εκανα θα την λιθοβολουσανε ξανά¨¨
Εκείνος απορώντας καθως ο Δάσκαλος για πρωτη φορά αρνιότανε να επαναφέρει στη ζωή εναν ανθρωπο,τον ρώτησε με πίκρα στην καρδιά
¨και γατί είσαστε τόσο βέβαιος Κύριε ότι θα την λιθοβολούσανε ξανά¨¨?
¨μα γιατι το ονομα της αδελφέ μου και μόνο, θα ξαναγινότανε η αιτία του θανάτου της.Βλέπεις την λέγανε..Ισονομίᨨ
Μαράκος
ο αμαρτωλός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
artista_k
15-05-2009 @ 11:48 | Α, ρε Μαράκο.... ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
