stixoi.info: ατιτλο

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ατιτλο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130460 Τραγούδια, 269384 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

ατιτλο

Μεσημερι γαληνιο μες στα πετρωματα ευφορα
Αθορυβα κινουνται τα πραγματα
Μακρινα φαινονται με το ματι από δω
Ταξιδευουν αγκομαχωντας να περασουν τον αερα
Καπου καπου ενοχλητικα μου φερνει τη βουη τους
Ένα σαλιγκαρι μπρος στα ποδια μου υγρα αφηνει
Μελετημενα βασανιστικα τα χναρια του
Μου θυμιζουν τη πορεια μας
Που τη στεγνωνει τη σβηνει το φυσημα του χρονου
Μονο οι πετρες μενουν αρχαιες κι ανυπολογιστες
Mνημες σκονες αμετρες
Πατριδες χαμενες σε μια θαλασσα από μαχες
Ιστοριες βυθισμενες
Μεθουν πνιγμενες βαστουν τον αερα μου
Που τον κατοικουν σαυρες κι εντομα προφαντα
Αραχνες που φαινουν στις τριανταφυλλιες
Ιστους ακαματους
Μια μελισσα βουιζε φιλησυχα
Στη πρασινισμενη βρυση φιλυδρα
Αντικρυ μικρο αχνο φαινεται το ασφαλτοστρωμα
Οι τροχοι που κυλουν και χανονται ατελειωτοι
Μα ο πολιτισμος ενοχλημενος εδώ βρισκεται
Καταδικασμενος στην αφατη φυλακισμενη ερημια

Μολις πριν μου μοιαζει το πρωινο που χαθηκε
Η παχνη που ειχε μολις ξυπνησει
Και σκεπαζε ως και τη ψυχη μου
Κι ενας ηλιος οξυς νιος τρυπωνε
Επιμονος τωρα με τριβελιζε να τον ακροβατησω
Πατωντας λεει πανω στον καπνο του τσιγαρου να τον φτασω
Το σαλιγκαρι δε ξερω που πηγε αν προλαβε να φτασει καπου
Το κοιταγα σπαταλωντας το διαλλειμα
Το αφησα επιστρεφοντας στην εκκωφαντικη μονοτονια
Την νιοφερτη μου μολις χτες την γνωρισα
Τουτη που λες συνηθεια και μια μερα σε ξυπνα
Ολοτελα στεγνωμενο
Σαλιγκαρι..

Το περασμα είναι γιοματο από δαυτα
Λιωμενα από σαθρους τυπους και μιζερες εξουσιες
Ανεκαθεν προτιμουσα να σκυβω το κεφαλι
Να μειδιαζω στα ποταπα ισαμε στα ματια
Ισα πανω μου να προχωρω μοναχη να σαρωνομαι
Την ανυπαρξια γευομενη της υπαρξης

Στον πατο βαστα η πετρα κι αναπτυσσεται
Αναδευει κ αναδυεται
Με τις ισχνες ανταμα ανασες των χωματων
Σαν εκτεθεισ παρατεταμενα εξατμιζεσαι
Σε εξαφανιζει η βουλιμια

Θυμασαι ; σαν ησουν μικρος αγανακτουσες
Που δινες μονο στους αλλους
Μα σα τυχει σταθεις τυχερος μεγαλωσεις
Δινεις μονο στους αλλους
Κοιτωντας σε απεναντι μακαριο
Τιποτα εξευμενισμενο
Ανυπαρχτο που παιρνει το λογο


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 6


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

καποιοι γεννιουνται για να μην πεθανουν ποτε. κι παρεα μεγαλωνει. δεν ξερω που,αλλα σιγουρα μεσα μας

Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 15-05-2009 @ 13:10	Γιουλη να 'σαι καλα.........με συγκινησες......... ::hug.::
idroxoos 15-05-2009 @ 13:10	::up.:: ::up.:: ::hug.::
elpidakwstopoulou 15-05-2009 @ 13:39	απιστευτο !!!! φοβερά μοναδικό !!! ::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
azoritis 15-05-2009 @ 14:36	σκέψεις σου....σκέψεις μας......σκέψεις...... μας φέρνουν πίσω... μας πάνε μπροστά.....μας....μας.... τι όμορφος λόγος.......μεθυστικός... ::hug.:: ::smile.:: ::up.::
Blackpet4 16-05-2009 @ 12:07	Την ανυπαρξια γευομενη της υπαρξης... ::hug.:: ::up.:: ::smile.:: φανταστικο!
karpox 16-05-2009 @ 12:11	Ισα πανω μου να προχωρω μοναχη να σαρωνομαι Την ανυπαρξια γευομενη της υπαρξης δεν το ειδα ξεχωριστο απο τα αλλα ,σαν πυρηνας μου μοιαζει των οσων βλεπεις με τα διαπεραστικα σου ματια το εΓω με την γλοιωδη διαδρομη του σε αντιθεση με τη φαινομενικα αψυχη πετρα στο περασμα του χρονου ναι αλλοι εξατμιζονται και αλλοι αναδυονται...... και ειναι ευλογια στους παραλληλους που διανυουμε να βρισκομαστε για μια αγκαλια και να συνεχιζουμε .Εκει που η ανασα μας ζωντανευει μαζι με τις αισθησεις μας και μας ξυπνα για να συνεχισει επειτα το σαλιγκαρι μας τα....... Μελετημενα βασανιστικα τα χναρια του
karpox 16-05-2009 @ 12:11	::love.:: ::kiss.:: ::kiss.::
balistreri 17-05-2009 @ 01:14	αποτέλεσμα ωρίμου σκέψεως? μουσκέψεως?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο