| |
Η ώρα έξι
Κι ακόμα ποζάρει στον ουρανό
τ’ όνειρο π’ άφησες στην μέση
το πρώτο τσιγάρο κι ο καφές
θα ξεκινήσουν να σε κολλάν
σ’ ότι προσπαθείς να ξεχάσεις.
Ξεκινάς για την δουλεία
δεν κοιτάς καθρέπτη
η ομορφιά άλλωστε
είναι εσώτερη
κι ο καιρός
δεν ευνοεί ομορφιές.
Αργά το απόγευμα
θαμώνας στο μπαρ της λήθης
στον πάτο θεόρατων ποτηριών
αναζητάς πρόσωπα γνωστά
που χρόνια τώρα προσπαθείς να ξεχάσεις.
Αργά το βράδυ σπίτι
στην μοναξιά του διπλού κρεβατιού
σάρκα που γυρεύει σάρκα
κι εσύ εκπέμπεις σήματα sos
που ποτέ δεν θα βρουν παραλήπτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
