Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Φως
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130632 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φως
 
«Υπάρχει ένα φως,
ένα αθεράπευτο φως,
μες στον βυθό, στην άκρη της σκέψης…
Κι εγώ βουτάω,
τον καθρέφτη κοιτάω,
μαρτυράω, είμαι της ανάσας μου κλέφτης…
Βυθίζομαι ακόμα,
σκοτάδι από κόκκινο χρώμα,
πριν φανώ της αλήθειας καθρέφτης…»

Στο φεγγάρι πεθαίνω,
το μυαλό μου διψάει για φως,
με την σκέψη μου παίζω,
την σκιά μου αγκαλιάζω νεκρός.
Θυσιάζω τη μέρα
κι ας σκοτώσω εκείνο το φως,
στο λαιμό μου δυο χέρια
που μου πνίγουν το χαμένο εγώ…

Ο νεκρός μ’ εκπαιδεύει να μιλήσω σε πλήθος ληστών,
να μιλήσω για μίσος και απάτες γενναίων θεών…

Ξεπερνάω τον ήλιο
κι όμως ψάχνω ακόμα για φως,
στον βυθό καταλήγω
μα σαν τάφος μου μοιάζει υγρός.
Στα σκαλιά μου γλυστράω,
μα ξυπνώ στην κορφή του βουνού,
τη δική μου σκιά προσκυνάω
όμως έχει μορφή ξωτικού…

Πρέπει να νιώσω Θεός για να συγχωρήσω το φως;
Δεν θυμάμαι τις λέξεις όμως νιώθω της φωτιάς μου πυρσός…

Κάπου εκεί σταματάω τον πόνο,
κάπου εκεί σταματάω τον χρόνο,
μα ακόμα στα καρφιά μου ματώνω…

«Είμαι τυφλός,
γεννημένος τυφλός,
τα μάτια μου όμως κοιτάζουν το φως…
Προσπαθούν να δακρύσουν,
προσπαθούν να γυαλίσουν,
να μου δείξουνε δρόμους να δω…»

Μες στον βυθό υπάρχει ένας δρόμος μικρός,
μια σειρά απ’ αστέρια που οδηγούνε στο φως,
κάπου εκεί βυθισμένος κι εγώ,
ξεχασμένος νεκρός ή πιστό ξωτικό…

Κάπου εκεί σταματώ να πονώ,
κάπου εκεί τα καρφιά μου αγαπώ,
κάπου εκεί σταματώ να μιλώ…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία...
 
Yol
20-05-2009 @ 14:12
Δεν μπορούσα να μην αφήσω έναν χαιρετισμό εδώ, παρόλο που θα πρέπει να το διαβάσω πολλές φορές ακόμα. (Ίσως αυτή να είναι και η ομορφιά του.)
tsiailisworld
20-05-2009 @ 14:21
υπεροχο.
ΣΟΥΡΜΠΙΤΣΑ
20-05-2009 @ 14:24
Ξεπερνάω τον ήλιο
κι όμως ψάχνω ακόμα για φως,
στον βυθό καταλήγω
μα σαν τάφος μου μοιάζει υγρός.
Στα σκαλιά μου γλυστράω,
μα ξυπνώ στην κορφή του βουνού,
τη δική μου σκιά προσκυνάω
όμως έχει μορφή ξωτικού…

Εικονες απο αλλους κοσμους, υπεροχο, λυπημενο.....ελπιδα και απογνωση αλα μπρατσετα ...υπεροχο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
20-05-2009 @ 14:37
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
**Ηώς**
20-05-2009 @ 14:42
Κάπου εκεί σταματώ να πονώ,
κάπου εκεί τα καρφιά μου αγαπώ,
κάπου εκεί σταματώ να μιλώ…
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
akolouthos
20-05-2009 @ 14:51
Πρέπει να νιώσω Θεός για να συγχωρήσω το φως;
Δεν θυμάμαι τις λέξεις όμως νιώθω της φωτιάς μου πυρσός…

::theos.:: ::theos.::
boofox
20-05-2009 @ 15:18
opws panta o kaliteros ::theos.::
athinatri
28-05-2009 @ 06:24
::hug.::

πολύ όμορφο..
όπως πάντα..!
Ελπίζω να είσαι καλά και ...να μας γράφεις...
:)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο