| |
Σκονισμένη η καρδιά. Λέξεις που έχουνε ξεχάσει την φωνή τους.
Σβήστηκε το πεντάγραμμο πίσω απ’το τραγούδι μου,
Κι η μελωδία σκόρπιες νότες δίχως ταυτότητα και ουσία.
Φωτογραφία ο έρωτας, ένα χαμόγελο που εγκλωβίστηκε
Πίσω απ’τα χρώματα μιας ιστορίας που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Σκοτάδι το φεγγάρι που μου κεράσατε, και μέθυσα σε ψευδαισθήσεις.
Καχεκτικά τα αισθηματά σας, δεν φουντώσανε στην έλλειψη,
Δεν χορτάσανε απ’της προσμονής τα ώριμα σταφύλια.
Ξέβαθες οι θάλασσες σας και δεν πνίγηκα στον πόθο,
Ήθελα να πιω αρμύρα μα έπλυνα το πρόσωπο με άμμο.
Κουράστηκε το πρόσωπο. Φίδια τα ρολόγια που το ζώνουν,
Βιάζεται να ζήσει μα αργεί πολύ το τρένο κι όλο αναβάλλεται εκείνο το ταξίδι.
Μεγάλο το ταξίδι, και μου κόψατε τη φόρα.
Διέσχιζα τον ουρανό, το όνειρο να αγγίξω, και μου σβήνατε
Των αστεριών τα φώτα. Της ψυχής μου τα κεριά
Γράψανε με το κόκκινο της φλόγας τους το σ’αγαπώ και μου το ‘σβησε η μοίρα.
Καίνε τα δάκρυα τώρα που χάνω το παιχνίδι. Σκύβει το κεφάλι
Και υψώνει τα στήθια του το χώμα, εγώ κι ο πάτος είμαστ’ένα.
Ζωγράφισα του τέλους το μηδέν με τα ίδια παστέλ που είχα σημαδέψει
Την αρχή του πάθους.
Το κρασί της λήθης συνοδεύει το ταγκό της μοναξιάς μου,
Κανείς από σας δεν θα ναι απόψε παρτενέρ μου.
Άδεια ουρλιαχτά ξεστομίσατε και πάλι, άηχος ο θρήνος σας
αόρατα τα ψέματά σας και ξεσκίσανε της νύχτας τις σιωπές μου.
Έκλεισα τις σιωπές ανάμεσα στα λάφυρα του χθες
Και δυο μάτια τσαχπίνικα
που όσο κι αν προσπάθησα ποτέ δεν θα ξεχάσω.
Βρήκατε και τις σιωπές και μου τις κλέψατε,
Το μόνο που ‘μεινε να με παρηγορεί το μισοάδειο μου ποτήρι,
Ήπια ένα μπουκάλι λήθη σήμερα, μα η μνήμη πάντα επιστρέφει.
Σκονισμένη η καρδιά. Ο απόηχος μια παράστασης που ανεβάσαμε
Με μεγάλη επιτυχία. Ξεθώριασε το χειροκρότημα,
Φόρεσε η θλίψη το κουστούμι της συγκίνησης και έγινε δολοφόνος.
Μου στείλατε πακέτο με τα ‘εύγε’ σας, η κολακεία
Που απεχθάνομαι μου κρυφοχαμογέλασε θαρρείς πίσω από φιόγκους.
Πάρτε πίσω τα δώρα σας, φέρτε μου πίσω τις σιωπές μου.
Τον έρωτα πίσω φέρτε μου,
Το όνειρο, τα αστέρια, το φεγγάρι, το ταξίδι.
Τα απλά μαθηματικά της αγάπης φέρτε μου, με κουράσανε
Οι φλύαρες φιλοσοφίες σας, και η φορτική σας η φιλία
Ανυπόφορος ο έπαινος, αχ και να ‘τανε καθρέφτης για να σπάσει.
Καθρέφτες τα λόγια σας και σπάνε.
Καθρέφτες και τα ψέματα αν δεν το ξέρατε πολύξεροι ξερόλες.
Σκονισμένη η καρδιά. Είπε και δυο-τρεις κουβέντες παραπάνω
Μέσα στο μεθύσι.
Δεν πειράζει. Ο απόηχος της παράστασης, είπατε, πως όλα τα επιτρέπει.
Κάθε κριτική ευπρόσδεκτη... ποιος έχει αντιρρήσεις;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
