stixoi.info: Όρια και περιθώρια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Όρια και περιθώρια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Όρια και περιθώρια

Βρίσκοντας τον εαυτό μας..

για αντρική ερμηνεία

Μονόλογος για να σταθώ πριν προχωρήσω
να μην κοιτάξω πίσω μου τι θα αφήσω
μια ειρωνεία τραγική σ’ ένα μαρτύριο
κι ο πόνος κάποιων συγγενών μήπως και φύγω
πέρα απ’ τα σύνορα της μάνας μου της γης
πάνω απ’ τα σύννεφα δικής σου υποταγής
ταξίδι όρισε ο ουρανός και δε θυμάμαι
πότε ξεκίνησα ή τάχα αν κοιμάμαι.

Το ταξίδι αυτό δε θυμάμαι δική του αν είχε αρχή
σ’ ασπρόμαυρη εικόνα να χάνω γνώριμα πρόσωπα εκεί
κάπου εκεί στο αλλού μέθη κι άκρη μυαλού
κι η στεριά πουθενά, στο ξανά, στο μετά
η εικόνα που βρέχω να απλώνει το μπλε
μελάνι στα όρια κι οι χρησμοί στο ποτέ.

Όταν σε πρωτοείδα δεν υπήρχα εγώ
απ’ τα σύννεφα πάνω το δικό μου εδώ
στο δικό μας adagio δεν πονά η ζωή
θάλασσα που αγγίζει τη φωτιά μες τη γη.
Το απέραντο μαύρο αν χαθείς θα 'μαι εγώ
πινελιά ίσως ήσουν στο δικό μου κενό
ζωγραφίζω δικό μου ζωντανό το παρόν
ένα γράμμα πεσμένο κι ένας θρήνος απών.

Πάμε μας περιμένει άλλη μια σιωπή
μέχρι πάλι να σβήσει το πρωί η στιγμή
βλέπεις όλα εκείνα ήταν μόνο για εμάς
τίποτε δεν υπήρξε κι όμως τα προσπερνάς.
Θα γεννήσεις απόψε μέσα στη φυλακή
μες το χθες θα βαφτίζεις τ’ ουρανού το παιδί
αν χαθείς θ’ αποκτήσεις μιας φιγούρας φτερά
κι ύστερα η ελπίδα δε χρειάζεται πια.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 9 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

eythis 22-05-2009 @ 14:22	Παμε μας περιμενει αλλη μια σιωπη μεχρι παλι να σβησει το πρωι η στιγμη ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΘΕΟΔΩΡΑ ::up.:: ::up.:: ::up.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 22-05-2009 @ 15:20	Ίσως επειδή γράφω λίγο αόριστα θα έπρεπε κάποιες φορές να εξηγώ τι εννοώ παρότι με αποθαρρύνετε πάντα για αυτό, δε θέλετε επεξηγήσεις.. Σήμερα μιλώ για τη φύση, για τους ανθρώπους δηλαδή που στενεύουν τα όριά μας και χρειάζεται λίγο να φεύγουμε εμείς... Αυτό είναι ένα ζήτημα που θέλω να πιστεύω το έχετε νιώσει όλοι. Μια πάλη να βρούμε τον εαυτό μας παρά τα εμπόδια που άθελα βάζουν οι γύρω μας. Εγώ πλέον δεν έχω τέτοια άτομα στο περιβάλλον μου ωστόσο θα μιλώ πάντα για αυτό το θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 22-05-2009 @ 15:37	Όταν σε πρωτοείδα δεν υπήρχα εγώ απ’ τα σύννεφα πάνω το δικό μου εδώ στο δικό μας adagio δεν πονά η ζωή θάλασσα που αγγίζει τη φωτιά μες τη γη. Το απέραντο μαύρο αν χαθείς θα 'μαι εγώ πινελιά ίσως ήσουν στο δικό μου κενό ζωγραφίζω δικό μου ζωντανό το παρόν ένα γράμμα πεσμένο κι ένας θρήνος απών. Ντοριτο, τοσο καταπληκτικο,να σου φευγει το μυαλο. Και τοσο ομορφο γραψιμο,μαγικο....ΜΠΡΑΒΟ
Celestia 22-05-2009 @ 15:39	Σ'ευχαριστουμε Δωρα μας για τις εξηγησεις και να με συγχωρεις που δεν τις ζηταω , αλλα παρασυρομαι και ξεχνιεμαι οταν διαβαζω αυτους τους υπεροχους στιχους... Ειμαι εθισμενη με τους στιχους σου...εγω φταιω; ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 22-05-2009 @ 15:52	Είσαι σπάνιο κορίτσι Celestia. Ευχαριστώ πολύ Γιάννη. Εythis να είσαι καλά. Ωραίο ψευδώνυμο.
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 22-05-2009 @ 23:43	Καλή σας ημέρα να έχουμε όλοι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Αυτή η αναζήτηση δεν αποκλείει το να είμαστε σωστοί με τους ανθρώπους μας αρκεί να μην χανόμαστε πάντα.
swordfish 23-05-2009 @ 00:26	Kαλημέρα Θεοδώρα, σωστοί μπορούμε να είμαστε αλλά και ελεύθεροι παράλληλα...θέλει λίγο κόπο με τον εαυτό του για να το πετύχει κανείς, όμως αξίζει τον κόπο! ::yes.:: ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 23-05-2009 @ 01:00	Xαίρομαι για το σχόλιό σου swordfish, έτσι είναι.
ΚατεριναΘεωνα 23-05-2009 @ 06:17	ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο