| |
| | χρόνος ώρα Δεν |  | | |
.
.
Χρονικά ευρητήρια..Είσαι έτοιμος; Καλως ήρθες..
Κάποτε, έχει καμιά οικοσαετία, όταν με μαλώνανε έπαιρνα τον εαυτό μου και το σκάγαμε τσάρκα στη θάλασσα..΄Έχω φάει απίστευτα πυξλαξίσματα για την απόδραση στα κύμματα. Ο μπαμπάς και η μαμά μαλώναν συνέχεια. Η αδερφή μου κι εγώ είχαμε γίνει διατητές μαλακίας..
Πάντα μου έλεγε.Αυτοί οι δύο θα χωρίσουνε μα μέρα. Εσύ κι εγώ όχι!!!
Είχε δίκιο..Εκέινοι χώρισαν..Εμείς ακόμα να πάρουμε διαζύγιο:)
Τα αδέρφια μας είναι στην άλλη ακτή του κόσμου. Αμέρικα μεριά ας πούμε ..και συ εδώ..Στη ψυχή είστε μαζί..Συγκατοικείτε στο ίδιο σπίτι χωριστά..Σαν δένουν ακούσματα, σκανδαλιές, διακοπές και αγγαρείες..Πως να μην μείνουν στο" dna "αυτά;
Φοβάμαι όλα αυτά που είσαι
που γίνεσαι
τόσο βαθειά μου
η πρώτη λέξη στο φεγγάρι μου
σαν η νύχτα φυσήξει το κερί της
πόσα αθώα ψέματα φτιάχνει η ζωή..
Δεν με νοιάζει ο πηλός ,αλλά η μορφή..
Χτες σε άγκυρα θαμμένο..Μόνο που το καράβι
σε αυτόν τον κόσμο έχει μάθει άτα στα κύμματα
όσο σκληρό κι αν είναι το χώμα
για το ολοκληρωμένο βήμα
χριάζεται πανιά
στη θάλασσα
τίποτα δεν είναι δανεικό και τίποτα δεν χαριζεται
ούτε σε μέτωπο , ούτε σε γόνατα κι η συγνώμη ηλιθιος θρήνος
Κάθε τι που προκαλέις, που διώχνεις, που φέρνεις πιο κοντά σου..
είναι η ανάγκη της ψυχής ..η ψυχή της ανάγκης;
Όπως και να χει ..διαφέρει το θέμα..
Απλώνεις χέρι και απλά δονείσαι..Αφήνεις απλόχερα κομμάτια από μια ονειροβασιλίτσα
(στο κάθε κομμάτι έχει ένα φλουρί) για κάθε ευκαιρία που έρχεται να πει πεινάω, κρυώνω, αγκαλιασέ με..και δίνεις το βραβείο..Φλουρί αγάπης πολίτικο σαν τα χιλιόμετρα της λαχτάρας να νιώσει..απλά τον εαυτό της να εκδίδεται..χωρίς να πληρώνεις πελάτης τον πελάτη..Συναλλαγή σιωπής με κρεββα΄τι όλα εκέινα που γαμάς καθημέρινά..Βιάζεις ανελέητα..Τον ίδιο σου τον εαυτό..Επειδή έτσι σε μεγαλώσανε..κι άς βλέπεις με το κυάλι το όνειρο να βουλιάζει θεατής στο ίδιο σου νησί..Φτιαγμένο ολάκερο από δέρμα σου..από ήλιους και βροχές σου..Πότε θα πάψει επιτέλους αυτό το τρενομούλιασμα;;Μόνο σταθμοί με στάσεις ζωής ηθικές και ανήθικες.Που σταμάτάει το ένα και που ανασαίνει το άλλο τελικά;
Θα πάρω ποτέ απαντήσεις;Θα νιώσω ποτέ το κλικ του διακόπτη;
Γαμάει απόψε η μοναξιά τη συνειδητοποίηση..
πάλι μόνη σε άλλα πλήκτρα να ψάχνω τη ζωή μου και ένα παράπονο γίνεται ρυάκι στην άκρη
της ματιάς κι οθόνη θολή κι αυτή να αντέξει κι άλλα ..με προσέρασα..
. . . . . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | lena Kyropoulos | | | |
|
CHЯISTOS P
24-05-2009 @ 17:18 | Με κάνεις αλόκοτα και ανατριχιάζω, από τον λυκο-ρομαντισμό σου, από αυτό το "συνεχίζεται"... δεν ξέρω.....
Να είσαι καλά, μονο, Λένα ! | | CHЯISTOS P
24-05-2009 @ 17:46 | Πολύ όμορφα ήταν αυτά που έγραφες, Λένα μου !.. Καληνύχτα ! | | niotis@yahoo.gr
25-05-2009 @ 08:08 | λενα που εισε καλοοοο
συμερα οχρονος αξιζει πολα αυριο θα ειναι καπως ετσι
καλο απογεμα ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | artista_k
25-05-2009 @ 11:41 | Αν δεν έχει πρόβλημα η σελίδα που βλέπω... μάλλον δεν βλέπω τίποτα... Στον επόμενο τόνο να υπάρχει σε παρακαλώ!! ::kiss.:: | | artista_k
26-05-2009 @ 06:32 | Τώρα θα σιωπήσω μπροστά σε τέτοια κατάθεση ψυχής.... ::kiss.:: ::hug.:: | | **Ηώς**
10-06-2009 @ 14:12 | τίποτα δεν είναι δανεικό και τίποτα δεν χαριζεται
Γαμάει απόψε η μοναξιά τη συνειδητοποίηση..
::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
