Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στον heardline
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130620 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στον heardline
 

Αυτά συμβαίνουν… Τρεις ή τέσσερεις φορές έγραψες κολακευτικά σχόλια στα γραπτά μου, όμως εγώ δεν τα ανταπέδωσα (απροσεξία μου, έλλειψη χρόνου ή έπεσα πάνω σε κάποιο ποίημα που δε μου άρεσε). Τώρα που τα λέμε, σε διάβασα και θέλω να σου πω πως λυπάμαι που δε σε πρόσεξα, γράφεις ωραία, μου άρεσαν τα έργα σου.

Και τώρα, για να μη κουράζω με αναφορές τον κόσμο που με διαβάζει καταχωρώ ολόκληρο το σχόλιό σου στην αφιέρωση που έκανα «Στον William και την auroraborealis»

«Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αυτές τις γκαλιματιές, ελεύθερες και ανελεύθερες, κ.λ.π., όμως δεν κομπλάρω, που ακόμη και τώρα που τις διαβάζω, δεν θα τις μάθω. Θα μου πεις γιατί το αναφέρεις, μα κάνω το σχόλιό μου, έχω το δικαίωμα. θα πω κάτι σοβαρό, σε όλη τη στιχοκοινότητα, να το ξέρει. Με ενδιαφέρει να με καταλαβαίνουνε, χωρίς να χρειάζονται, λεξικό ή ότι άλλο χρειάζεται να με αποκωδικοποιήσουν. Γράφω καμιά φορά, σπάνια σε καθαρεύουσα, όχι για να αποδείξω ότι την ξέρω, αλλά διότι πάει στο ύφος το συγκεκριμένο, όμως το καταλαβαίνουν όλοι πιστεύω. Γενικά πιστεύω ότι με τα απλούστερα λόγια λέγονται τα ωραιότερα πράγματα, και οι μεγαλύτεροι ποιητές με απλές λέξεις γράφανε ποιήματα. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η σημερινή σου τοποθέτηση στο site, δεν μπορώ να καταλάβω, μαθήματα ικανότητας ?? προβολή ????? μόνο εσύ ξέρεις και δέχομαι ότι μπορεί να γνωρίζεις πολλά και σεβαστό αυτό, μη νομίζεις όμως ότι θα ανεβεί η αξία σου, αυτή είναι μία σταθερά, ένα νούμερο α-με-τά-βλη-το. Και όσοι θέλουν να φύγουν, ας φύγουν, δεν τους διώξαμε εμείς, ούτε έχουμε καμία ευθύνη για την απόφασή τους. Εγώ τυχαία το πήρα χαμπάρι αυτό, όλοι θνητοί είμαστε. ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΙ ???? ΕΙΔΕΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ????? ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ, ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΩ ΠΟΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.

Τα παιδιά που φεύγουν τα εκτιμώ και εσένα προσωπικά, μα και τον καθένα εδώ μέσα, ας είμαστε απλοί κι' αγαπημένοι. Όλοι κάτι λέμε και βρίκαμε ένα τρόπο να επικοινωνούμε, δεν χωράνε μαθήματα πιστεύω εδώ μέσα, θα τον χαλάσουμε το χώρο, καλά περνάμε. Ο καθείς ότι θέλει να πάρει βρίσκει τον τρόπο να το κάνει, να είσαι σίγουρος, το λέι και η ρήση, όστις θέλει ευρίσει.

Δεν είναι κόντρα, είναι η έκφρασή μου, αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, μα το ευχαριστιέμαι, δεν βρίζω και δεν μοιώνω έτσι ?? μου έκανε εντύπωση όμως, το δασκαλίκι που δεν εζητήθη, πιστεύω για το λόγο αυτό και τα λίγα σχόλια, καλή νύχτα !!!!!!!!!!!!!!!!»

Μάλιστα Γιάννη, ποιητής έγινες… «Βεζίρης έγινες, άνθρωπος δεν έγινες».
Τελικά είσαι του ανδρικού φύλλου, γιατί μου παρουσιάστηκες ως γυναίκα;
Θέλεις να δικαιώσω αυτό το παραλήρημα ενός φθονερού ανθρωπάκου ρατσιστή, που ξέρει (αφού το λέω μέσα στα σχόλια) πως είμαι από την Ρωσία και θεωρεί πως πρέπει να εκφράσω τη γνώμη μου μόνο όταν «ζητηθεί»???
Εγώ ανήκω στην ευέξαπτη φυλή των ποιητών (genus irritabile vatum) και απεχθάνωμε την δική σου ψευδοευγενική (γεμάτη κακία), γλυκανάλατη και υποκριτική γλώσσα.
Θα σου δώσω μαθήματα ειλικρίνειας! Εσύ σίγουρα χρειάζεσαι το «δασκαλίκι»,…. να γίνεις άνθρωπος!
Τόσο ανελεύθερο γλοιώδης άτομο με ψυχολογία σκλάβου μέσα στους ποιητές??? Δηλαδή σ’ αυτόν τον χώρο μόνο η «καταξιωμένοι» μπορούν να μιλάνε ελεύθερα??? Δηλαδή ο οικοδόμος, ο ανειδίκευτος εργάτης, καθαριστής, άνεργος, πλασιέ, οδηγός ταξί, μηχανοδηγός, λογιστής και άλλος που γράφει ποίηση πρέπει με ευλάβεια να περιμένουν ….τους «καταξιωμένους»???
Βάλε στο φτωχό, διεφθαρμένο μυαλουδάκι σου ότι οι περισσότεροι (όχι όλοι) «καταξιωμένοι» απέκτησαν τις «αξίες» τους με γλύψημο κώλων, φίλημα κατουριμένων ποδιών, αγορά των δημοσιογραφίσκων και «κριτικών».
Καταχώρησα καμιά δεκαριά λογοπαίγνιων (έχω, άλλη μια δεκαριά) και πριν από το καθένα γράφω:

[I]"Δε συμφωνώ ότι τα λογοτεχνικά (στιχουργικά) παιχνίδια ο άνθρωπος δημιούργησε για
να τέρψει, να διασκεδάζει, να θεραπεύσει την ανία του. Νομίζω πως μπορούν να έχουν και τη δύναμη του στοχαστικού αποφθέγματος, του λυρικού αριστουργήματος, της καυστικής σάτιρας, και πολλά άλλα προσόντα.
Εδώ θα σας παρουσιάζω κάτω από τον τίτλο «Λογοπαίγνιο» μερικά δικά μου δημιουργήματα: ακροστιχίδες, αινίγματα και γρίφους, αναγραμματισμούς, ταυτογράμματα, είδη ριμάτων και άλλα.
Όλα αυτά είναι εργαλεία του ποιητή και πολλές φορές ομορφαίνουν το ποίημα."[/I]

Και οι «γκαλιματιές» είναι στιχουργικό παιχνίδι!
Βρε Γιάννη! Γιατί είδες «αυτοπροβολή» ενός άσεμνου Ρωσοπόντιου και δεν είδες έναν άνθρωπο που λατρεύει την ελληνική γλώσσα και μέσα σε πολλές δυσκολίες μετέφρασε περίπου 300 ποιήματα από τα ρωσικά. Εδώ είναι η εσωτερική σαπίλα σου!

Είχες κάτι αντιπαραθέσεις με την aurora και εγώ τόλμησα να πω καλά λόγια για αυτήν!?
Η μοναδική που μου έκανε κριτική ήταν η aurora, δε θύμωσα καθόλου, αντίθετα την επαίνεσα. Αυτό που έκανες εσύ δεν έχει καμιά σχέση με την κριτική. Είναι η μικροψυχία ενός κομπλεξικού.
Η aurora έχει το θάρρος της γνώμης, εσύ θα θράσος του φθονερού.
Και μη μιλάς για τον «χαρακτήρα» σου…δεν έχεις τίποτα να μοιάζει ως χαρακτήρας.

Αυτό το στιχουργικό παιχνίδι (παρωδία) παρακάτω αφιερώνω σ’ εσένα για να απαλλαχθείς από το σύνδρομο του λακέ, που τρομάζει μπροστά στους «καταξιωμένους».

[B]Παρωδία:[/B] [I]σκωπτική ή σατιρική μίμηση του ύφους, του θέματος ή χαρακτήρα ενός σοβαρού έργου με υπερτονισμό των αδυναμιών του[/I].

Μιμούμαι σκωπτικά και σατιρικά και το ύφος, και το θέμα, και τον χαρακτήρα του ποιήματος του Τάκη Βαρβιτσιώτη.
Προσπάθησε να καταλάβεις ποιο απ’ αυτά τα δυο ποιήματα είναι του γνωστού ποιητή και ποιο είναι παρωδία, γιατί το ανακάτωμα των λέξεων δεν άλλαξε και πολύ ούτε το ύφος, ούτε το νόημα του έργου.

Συγχορδία 1

Υπακούοντας τον ουρανό
Σκαρφαλώνω
Στον χαμογελαστό λόφο.
Ταξιδεύω με τον ατμό
Εκεί που τρέμουν τα φύλλα
Μιας διάφανης χλόης.
Εκεί που τρέμει ο ίσκιος
Ενός φιλιού
Πριν απ’ το χρόνο
Εκεί που το φως
Έγινε μνήμη
Των πιο ωραίων ματιών
Ενώ βαθιά μες στα σύννεφα
Βλέπω ν’ ανθίζουν
Κάτασπρες φτερούγες.

Συγχορδία 2

Υπακούοντας τον λόφο
Σκαρφαλώνω
Στον χαμογελαστό ουρανό.
Ταξιδεύω με τα φύλλα
Ενός διαφανούς ατμού
Εκεί που τρέμει η χλόη.
Εκεί που το φιλί
Ενός ίσκιου
Τρέμει πριν απ' το χρόνο.
Εκεί που τα μάτια
Έγιναν φως
Της πιο ωραίας μνήμης.
Ενώ βαθιά μες στις φτερούγες
Βλέπω τα κάτασπρα σύννεφα
Ν' ανθίζουν.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΚΑΡΑΝΤΙ
25-05-2009 @ 07:24
φίλε, καλύτερα αυτό το πράγμα να το κατεβάσεις αμέσως, δε σε τιμά,
εσύ τώρα πράττεις χειρότερα
ακόμα κι αν έχεις δίκιο θα γίνεις αντιπαθής...
misxos
25-05-2009 @ 08:14
Ίσως έχεις δίκαιο…κατά κάποιο τρόπο έπεσα στο δικό του επίπεδο. Όμως πιστεύω πως θα τον βοηθήσει αυτή η περίπτωση γενικά στη ζωή.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο