| |
| | Ο Θεριστής και η Βασιλοπούλα Μέρος 2ο |  | | | Και τώρα η συνέχεια... αλλά όχι και το τέλος... | | |
Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ 2
...Ώσπου ένα καλοκαίρι η βασιλοπούλα, θέλησε να δει από κοντά το μεγάλο ποτάμι, που κάθε μέρα το ‘βλεπε απ’ τα παράθυρά της να κατεβαίνει απ’ τους λόφους και που όλοι έλεγαν πως εκεί χαμηλά μετά τους κάμπους ενωνόταν με τη θάλασσα, με τα μεγάλα καράβια που ταξίδευαν σ’ όλη τη γη, κι έφερναν από μέρη μακρινά πλούτη και θησαυρούς.
Παρακάλεσε λοιπόν τον πατέρα της, να την αφήσει να βγει απ’ το παλάτι και να κατέβει στο ποτάμι. Κι ο βασιλιάς δεν ήθελε να της χαλάσει το χατήρι.
Έτσι μια μέρα, ξεκίνησε μαζί με τις ακόλουθές της κι απ’ το ψηλό κάστρο, άρχισε να κατεβαίνει το λόφο, κι ύστερα το μεγάλο κάμπο, περνώντας μέσα απ’ τις αυλές και τα σπίτια του βασιλείου και φτάνοντας στα χωράφια, που ανάμεσά τους κυλούσε ο ποταμός. Κι εκεί καθώς τραβούσε κατά το ποτάμι, μέσα στο χρυσό χωράφι, είδε το ψηλό παλικάρι. Και την είδε κι αυτός, έτσι όπως περνούσε λεπτή και λυγερή ανάμεσα στα στάχυα και τα μακριά ξανθά μαλλιά της, μπλέκονταν στις κορφές των σιταριών, σαν να ήταν ένα με τη σπαρμένη γη που απλωνόταν γύρω τους. Κι ήταν σαν να ‘ξερε ο ένας τον άλλο από πάντα. Κι η βασιλοπούλα του είπε: «Τώρα θα πάω να δω το μεγάλο ποτάμι, που λένε ότι βγάζει στη θάλασσα με τα μεγάλα καράβια που ταξιδεύουν σ’ όλη τη γη! Κι ύστερα πρέπει να γυρίσω πίσω στο παλάτι του πατέρα μου, που με περιμένει. Μα δε θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια σου και τα μαύρα σου μαλλιά και θα σ’ έχω πάντα στο νου μου, έτσι όπως σε πρωτοείδα σα θεό – θεριστή, μέσα στο χωράφι. Και κάθε μέρα θα κοιτάω απ’ το παραθύρι μου τον κάμπο και θα σε σκέφτομαι. Και μόλις περάσει ένας χρόνος από σήμερα, θα γίνω 20 χρονών και τότε θα ζητήσω απ’ τον πατέρα μου να μου επιτρέψει να γίνω γυναίκα σου…»
Και της απάντησε το παλικάρι: «Δεν έχουν δει τα μάτια μου πιο όμορφη από ‘σένα. Είσαι σαν τις νεράιδες που λούζονται τα βράδια του καλοκαιριού στις όχθες του ποταμού. Και θα σε σκέφτομαι κι εγώ, κι όταν θα κάθομαι στην όχθη τα ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια, ο νους μου θα τρέχει στο παραθύρι σου. Και τα βράδια του χειμώνα, θα κάθομαι δίπλα στο τζάκι κι όταν το κρασί θα με ζαλίζει, πάλι σε ‘σένα θα τρέχει ο νους μου και δεν θα κοιτάζω πια τ’ άλλα κορίτσια της γειτονιάς μου. Κι όταν περάσει ένας χρόνος, θα περιμένω πάλι εδώ, στην άκρη του ποταμού, να ‘ρθεις να με συναντήσεις…»
Έτσι έγινε κι αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης….
Συνεχίζεται...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
» ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ.
26-05-2009 @ 08:37
ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΞΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Από θεούς κι ανθρώπους μισημένοι, σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί, μαραίνονται οι Βερλαιν. Τους απομένει πλούτος ή ρίμα πλούσια κι αργυρή. Οι Ουγκώ με «τιμωρίες» την τρομερή των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε. Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ‘ναι... Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι κι αν οι Μπωντλέρ εζήσανε νεκροί, η Αθανασία τους είναι χαρισμένη. Κανένας όμως δεν ανιστορεί και το έρεβος εσκέπασε βαρύ τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε. Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ‘ναι... Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι κι ωχροί, στην τραγική απάτη τους δοσμένοι πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί, παρθένα, βαθυστόχαστα ιλαρή. Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε, νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ‘ναι... Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί: - Ποιος άδοξος ποιητής, θέλω να πούνε, την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ‘ναι;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ | | | |
|
kgnisios
26-05-2009 @ 03:25 | Η κορη περιμενει με αγωνια τη συνεχεια . . . . ::yes.:: | | akolouthos
26-05-2009 @ 03:38 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: synexise.......... | | ΜΙΤΣΕΦ
26-05-2009 @ 03:53 | δε μου λες που θα το βρω το παραμυθι ειναι να παω να το αγορασω τωρα !!!!
πως να περιμενω ρε ειρηνη αλλες δυο μερες μεχρι να το τελειωσεις???? τα φιλια μου... | | peiraiotissa
26-05-2009 @ 03:55 | Γεια σου Ρηνούλα... ::yes.:: ::smile.:: ::kiss.:: | | La Petite
26-05-2009 @ 05:01 | Και για όσους δεν κατάλαβαν το παραμυθάκι δεν είναι αλλουνού, είναι δικό μου εντελώς δικό μου δημιούργημα οκ; στο τέλος θα σας γράψω και πως γράφτηκε... ::sneak.:: | | χρηστος καραμανος
26-05-2009 @ 10:18 | Και θα σε σκέφτομαι κι εγώ, κι όταν θα κάθομαι στην όχθη τα ζεστά καλοκαιρινά μεσημέρια, ο νους μου θα τρέχει στο παραθύρι σου. Και τα βράδια του χειμώνα, θα κάθομαι δίπλα στο τζάκι κι όταν το κρασί θα με ζαλίζει, πάλι σε ‘σένα θα τρέχει ο νους μου και δεν θα κοιτάζω πια τ’ άλλα κορίτσια της γειτονιάς μου. Κι όταν περάσει ένας χρόνος, θα περιμένω πάλι εδώ, στην άκρη του ποταμού, να ‘ρθεις να με συναντήσεις…»
Έτσι έγινε κι αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης….
ΩΡΑΙΟ!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | BILLIWK
27-05-2009 @ 05:24 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΕΙΡΗΝΑΚΙ ...ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ! ::mad.::
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!ΦΙΛΙΑ ::kiss.:: ::kiss.:: | | γαλάζια πεταλούδα
10-02-2010 @ 07:57 | λατρεύω τα παραμύθια, όπως όλες οι κοπέλες!
εξαιρετικό Ειρήνη μου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
