| |
| | O Θεριστής και η Βασιλοπούλα Μέρος 3ο / 4ο |  | | | Σας ταλαιπώρησα λίγο ρε παιδάκια, είχα πρόβλημα με το Ίντερνετ... | | |
[3] Κι έφυγε η βασιλοπούλα και συνέχισε το δρόμο της για το ποτάμι. Κι όταν έφτασε στη γωνία που ενωνόταν το ποτάμι με τη θάλασσα, κάθισε να ξεκουραστεί και να θαυμάσει το μεγάλο δέλτα του ποταμού και την απεραντοσύνη της θάλασσας που ανοιγόταν μπροστά της
Ξαφνικά, άκουσε μέσα απ’ τα δέντρα τη φωνή ενός πουλιού που θρηνούσε. Πλησίασε ανήσυχη κατά ‘κει που άκουσε το κλάμα και τότε είδε ανάμεσα στα βάτα ένα μικρό γλάρο που προσπαθούσε να πετάξει, μα ήταν αδύνατο, αφού η μια του φτερούγα ήταν σπασμένη και ματωμένη. Η πονόψυχη βασιλοπούλα ρώτησε το γλαρόπουλο πως μάτωσε η φτερούγα του και τότε το πουλί της είπε, πως μια κακιά μάγισσα ήθελε να το σκλαβώσει και να το κάνει υπηρέτη της και πως την ώρα που πετούσε κοντά στην ακτή το μάγεψε και δεν μπορούσε πια να πετάξει κι έτσι, καθώς έπεσε από ψηλά, έσπασε και μάτωσε το φτερό του. Κι έτσι κυνηγημένο, σύρθηκε κάτω απ’ αυτούς εδώ τους θάμνους για να κρυφτεί και να γλιτώσει.
Η Βασιλοπούλα πήρε στην αγκαλιά της το μικρό γλάρο, γύρισε γρήγορα στο παλάτι και έκρυψε το πουλί στην κάμαρά της για εικοσιμία μέρες και νύχτες. Και κάθε βράδυ περιποιούνταν το τραυματισμένο πουλί με τα καλύτερα γιατροσόφια που ήξερε από τις παραμάνες της. Και την εικοστή πρώτη μέρα, λύθηκαν τα μάγια και το θαλασσοπούλι γιατρεύτηκε και την αποχαιρέτησε για να επιστρέψει στη φωλιά του και στο στοιχείο του τη θάλασσα
Κι ύστερα περνούσαν οι μέρες κι έπειτα οι μήνες και κάθε μέρα η βασιλοπούλα σκεφτόταν τον αγαπημένο της, χαμηλά στο λόφο. Κι ύστερα πέρασε ένας χρόνος και πλησίασε το επόμενο καλοκαίρι που η βασιλοπούλα θα γινόταν 20 χρονών. Και τότε η βασιλοπούλα, θέλησε να πει στον πατέρα της, πως αγάπησε ένα όμορφο παλικάρι, που ήταν φτωχό και δούλευε στην υπηρεσία τους στα χωράφια με τα σιτάρια, μα πως είχε καρδιά μάλαμα και πως κι αυτός την αγαπούσε και πως ήθελε να την κάνει γυναίκα του. Μα ο βασιλιάς είχε στο νου του, να δώσει τη θυγατέρα του σ’ ένα πλούσιο πριγκιπόπουλο απ’ το γειτονικό βασίλειο. Κι όταν άκουσε τα λόγια της κόρης του, θύμωσε πολύ και την κλείδωσε στο δωμάτιό της, για να μη μπορεί να φύγει κι έδωσε διαταγή οι στρατιώτες του να συλλάβουν το παλικάρι και να το στείλουν σ’ ένα απ’ τα καράβια του, για να φύγει μακριά απ’ το βασίλειο του. Έτσι κι έγινε. Και το παλικάρι ταξίδευε από τόπο σε τόπο, σκλάβος στα καράβια του βασιλιά και δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στο βασίλειο να βρει την αγαπημένη του… [3]
[4] Στο μεταξύ η βασιλοπούλα κλεισμένη μέσα στο δωμάτιό της, θρηνούσε για τον αγαπημένο της Θεριστή κι έσπαγε το κεφάλι της να βρει έναν τρόπο να βγει απ’ το κάστρο. Μα το δωμάτιό της ήταν ψηλά και δεν μπορούσε να το σκάσει. Κι εκεί που σκεφτόταν πως θα φύγει από τη φυλακή της, άκουσε στο παράθυρό της ένα χτύπημα.
Και καθώς γύρισε, είδε το μικρό γλαρόπουλο να της χτυπά με το ράμφος του το τζάμι. Κι αμέσως άνοιξε η βασιλοπούλα το παράθυρο και το γλαρόπουλο την πήρε στα φτερά του και τη μετέφερε ως το δέλτα του ποταμού, για να μπει σ’ ένα καράβι και να πάει να συναντήσει τον αγαπημένο της.
Μα όταν έφτασε στην όχθη, άκουσε τα νερά του ποταμού να ψιθυρίζουν, πως ‘χθες το βράδυ ένα από τα καράβια του βασιλιά, μπλέχτηκε σε μάχη με πειρατικό κι ένα όμορφο παλικάρι που ταξίδευε με το καράβι αυτό έχασε τη ζωή του μέσα στην απέραντη θάλασσα
Η δύστυχη βασιλοπούλα ρώτησε το ποτάμι αν αυτό το παλικάρι, δούλευε πρώτα στα χωράφια στην υπηρεσία του βασιλιά και ο ποταμός της απάντησε πως ναι αυτό ήταν αλήθεια.
Τότε η βασιλοπούλα θρηνώντας, παρακάλεσε το ποτάμι, να την κάνει ξωτικό και να την πάρει μαζί του, για να ταξιδεύει στη μεγάλη θάλασσα και να βρει την ψυχή του αγαπημένου της, που χάθηκε στα κύματα.
Κι ο ποταμός άκουσε το κλάμα της, λυπήθηκε το κορίτσι και της έκανε το χατίρι. Κι από τότε η βασιλοπούλα γυρίζει μέσα στα νερά κι αναζητά τον αγαπημένο της. Κι έτσι καθώς ταξιδεύει αδιάκοπα στα ποτάμια και στις θάλασσες, τραγουδά τη μεγάλη της αγάπη.
Κι οι παλιοί λένε, πως όποιος καθίσει τις μέρες του θερισμού στην άκρη του ποταμού, θα δει τη νύμφη να περνά μαζί με το ποτάμι που κυλάει. Το σώμα της είναι μισό ανθρώπινο και μισό αφρός και τα μαλλιά της μπλέκονται στα νερά του ποταμού. Κι αν αφουγκραστεί προσεχτικά, ανάμεσα στο κελάρυσμα των νερών και στο θρόισμα των φύλλων, αν είναι πραγματικά ερωτευμένος θ’ ακούσει το τραγούδι της…
ΤΕΛΟΣ (Επιτέλους...)
28 / 11 / 2004
Τη σκηνή όπου η βασιλοπούλα περνάει σα ξωτικό ανάμεσα από τα νερά του ποταμού και στην όχθη να στέκεται ένα παλικάρι (φανταστείτε λίγο τον Κούρκουλο στο χώμα βάφτηκε κόκκινο ένα πράγμα… με παραδοσιακή φορεσιά) την είχα δει στον ύπνο μου μια δυο φορές πριν από κάποια χρόνια…
Και για όσους δεν κατάλαβαν... το παραμυθάκι δεν είναι αλλουνού είναι δικό μου αδημοσίευτο (όπως και ότι άλλο αναρτάται στο site!)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ | | | |
|
La Petite
29-05-2009 @ 02:58 | Βρε Ζωντόβολα τόσες μέρες έλλειψα μόνο ένα μήνυμα!!!! ::vlax.:: | | La Petite
29-05-2009 @ 03:03 | Διαβάστε στο ημερολόγιό μου την μπάλαντα στους άδοξους ποιητές του Καρυωτάκη μέρες που είναι... ::blush.:: | | ΜΙΤΣΕΦ
29-05-2009 @ 03:43 | εγω ρε ναι εγω....που δεν καταλαβα......εγω...σου λεω συγχαριτηρια.....ειμαι ζωντοβολο παει τελειωσε... | | akolouthos
29-05-2009 @ 03:52 | To katalavame Eirini!!!!!!!!! | | χρηστος καραμανος
29-05-2009 @ 04:24 | Κι οι παλιοί λένε, πως όποιος καθίσει τις μέρες του θερισμού στην άκρη του ποταμού, θα δει τη νύμφη να περνά μαζί με το ποτάμι που κυλάει. Το σώμα της είναι μισό ανθρώπινο και μισό αφρός και τα μαλλιά της μπλέκονται στα νερά του ποταμού. Κι αν αφουγκραστεί προσεχτικά, ανάμεσα στο κελάρυσμα των νερών και στο θρόισμα των φύλλων, αν είναι πραγματικά ερωτευμένος θ’ ακούσει το τραγούδι της…
ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΛΑ ΠΕΤΙΤ!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | tarifula
29-05-2009 @ 04:58 | αμ, δεν ελειπες μονο εσυ Ειρηνουλα...και μεις το ιδιο.... ::kiss.:: | | peiraiotissa
29-05-2009 @ 07:42 | Γεια σου Ρηνούλα....πολύ όμορφο !Γράψε κι άλλο και τα ζωντόβολα θα το διαβάσουν,μην ανησυχείς!!!!! ::kiss.:: ::up.:: | | γαλάζια πεταλούδα
10-02-2010 @ 08:03 | κρίμα Ειρήνη...δεν είχε ''ζήσανε αυτοί καλά και εμείς..χειρότερα''
τ έ λ ε ι ο ! ! ! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αρετη Ζ.
01-10-2017 @ 15:26 | Πολυ ομορφο το παραμυθι σου Ειρηνη!!!
Μπραβο...περιμενουμε και το επομενο!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
