| |
| | Το παράθυρο των αναμνήσεων |  | | |
[I]Η μέρα έχει δώσει τα σκύπτρα της στη νύχτα εδώ και ώρες,
καθώς η σκοτεινιά έχει χρωματίσει μουντά τον ουρανό,και τα άστρα,σχηματίζοντας παρέες,
φάνηκαν στο βαθύ αυτό φόντο.
Εγώ αντιθέτως στέκω μονάχος,από επιλογή,μπρός στο στερνό μου παράθυρο χαζεύοντας
τους περαστικούς να παρελαύνουν μπρος τα μάτια μου.
Καθισμένος στο δρύινο σκαμπό μου,καλλυμένος με μια παλιά κουβέρτα,
καθρεφτίζομαι στη λίμνη της χθεσινής βροχής,μόνο για να αντιληφθώ πως γέρασα.
Όχι δα πως έχασα κάτι απο τη λάμψη της νιότης μου,αλλά να-το μυαλό μου με πρόδωσε,
χάθηκαν τα όνειρα,οι επαναστατικές ιδέες,οι ανεύθυνες συμπεριφορές,έφυγαν.
Η ώρα περνά,ποτέ δεν θα σταματήσει η πόρνη,καθώς εγώ παρατηρώ τους περαστικούς.
Μερικά ζευγαράκια κάθονται αγκαλιασμένα στα παγκάκια σιωπηλά,ενώ δίπλα παρέες
από γυμνασμένους νέους φωνάζουν και γελούν πίνοντας.
Κάπου εκεί κλείνω τα μάτια,και θυμάμαι τα δικά μου νιάτα.
Θλίψη με καταβάλλει στην ιδέα,πως οι παρέες με τους νέους θα χαλάσουν στο κοντιντινό μέλλον,
όπως χάλασαν και οι δικές μου,και πως τα ερωτικά ζευγάρια θα βουλιάξουν στην ωδύνη του πόνου,όπως και εγώ.
Χείριστη όμως φαντάζει η εικόνα,γερασμένων νέων καθισμένων στα παράθυρα να κοιτάζουν
έναν άδειο δρόμο,δίχως ζευγάρια,δίχως παρέες,δίχως ούτε λιμνούλες βροχής,
αφού και η βροχή θα'χει παράθυρο τον ουρανό και θα γελάει στην εικόνα μας.
Σηκώνομαι λοιπόν και κατεβαίνω στον εμπορικό τούτο δρόμο,όχι μόνος,
μιλώ σε μένα,στον καθρέφτη του νερού της βροχής,και θυμάμαι τα παλιά,
γελάω,λυπάμαι,αντιλαμβάνομαι.
Η μέρα έχει δώσει τα σκύπτρα της στη νύχτα εδώ και ώρες,
έτσι είναι ώρα να πιάσει και πάλι δουλειά.
Οι νέοι θα επιστρέψουν στα σχολειά,τα ζευγάρια στη δουλειά και εγώ στο δρύινο σκαμπό μου.
Με πόνεσε το πολύωρο ταξίδι των αναμνήσεων,πίσω από το σκοτεινό μου παράθυρο
όμως νοιώθω προστατευμένος.Έτσι θα επιστρέψω πάλι εκεί,θα θυμηθώ την κουβέντα
με τον θολό εαυτό μου,και ίσως κάποτε βρώ πάλι το θάρρος να τολμήσω,ίσως πάλι όχι.[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Karen | | | |
|
χρηστος καραμανος
29-05-2009 @ 07:30 | Η μέρα έχει δώσει τα σκύπτρα της στη νύχτα εδώ και ώρες,
έτσι είναι ώρα να πιάσει και πάλι δουλειά.
Οι νέοι θα επιστρέψουν στα σχολειά,τα ζευγάρια στη δουλειά και εγώ στο δρύινο σκαμπό μου.
Με πόνεσε το πολύωρο ταξίδι των αναμνήσεων,πίσω από το σκοτεινό μου παράθυρο
όμως νοιώθω προστατευμένος.Έτσι θα επιστρέψω πάλι εκεί,θα θυμηθώ την κουβέντα
με τον θολό εαυτό μου,και ίσως κάποτε βρώ πάλι το θάρρος να τολμήσω,ίσως πάλι όχι.
ΩΡΑΙΟΣ Ο ΘΟΔΩΡΟΣ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | MaErISo
29-05-2009 @ 07:33 | Yπέροχο βρε Θοδωρή,
εκφραστικές εικόνες μαζί με νόημα,πολύ δυνατό...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | MaErISo
29-05-2009 @ 07:33 | Yπέροχο βρε Θοδωρή,
εκφραστικές εικόνες μαζί με νόημα,πολύ δυνατό...
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | salmeria
29-05-2009 @ 07:35 | Eυχαριστώ παιδιά για τα θετικά σας σχόλια...
::hug.:: ::angel.:: ::up.:: | | yiannistellidis
29-05-2009 @ 08:01 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: poly wraio!!!! | | swordfish
29-05-2009 @ 12:00 | Πολύ καλό Θοδωρή!!! ::yes.:: ::up.:: | | **Ηώς**
29-05-2009 @ 13:15 | ::hug.::
θα θυμηθώ την κουβέντα
με τον θολό εαυτό μου,και ίσως κάποτε βρώ πάλι το θάρρος να τολμήσω,ίσως πάλι όχι. ::hug.:: | | salmeria
29-05-2009 @ 15:26 | ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια παιδιά ::up.:: ::up.:: | | heardline
11-06-2015 @ 07:28 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | ΒΥΡΩΝ
11-06-2015 @ 07:45 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ακριτας
11-06-2015 @ 13:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
Θλίψη με καταβάλλει στην ιδέα,πως οι παρέες με τους νέους θα χαλάσουν στο κοντινό μέλλον,
όπως χάλασαν και οι δικές μου,και πως τα ερωτικά ζευγάρια θα βουλιάξουν στην οδύνη του πόνου,όπως και εγώ. | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-06-2015 @ 19:06 | Φιλε μου τοση αληθεια και μια μελαγχολια. μπραβο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ταπεινος ναρκισσος
11-06-2015 @ 20:35 | Ιδιαίτατα συνεσταλμένο και ευθυγραμισμένο με την
αισθαντικότητα το πνευματικό κείμενο σου Θοδωρή!!!!
Καλησπέρα σου!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
