χρηστος καραμανος
07-06-2009 @ 12:23 | Απόψε σε θέλησα όπως
την πρώτη φορά...
Μου είπες να φύγω για λίγο μακριά
μα σε στερήθηκα-νομίζω-αρκετά.
Πώς μαθαίνεις την καρδιά να μη χτυπά,
τόσα χρόνια πώς να σβήσεις μονομιάς;
ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΝΑΤΑΣΣΑ!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
niotis@yahoo.gr
07-06-2009 @ 14:10 | μερηκα πραγματα δεν ξεχνουνται ουτε στο χρονο ειναι οπως το ποδηλατο
πολυ καλο νατασα αγκιζει πραβο καληνυχτα ::theos.:: | |
idroxoos
07-06-2009 @ 14:37 | Πώς μαθαίνεις την καρδιά να μη χτυπά,
τόσα χρόνια πώς να σβήσεις μονομιάς;
::up.:: ::love.:: ::hug.:: | |
Christa E.
07-06-2009 @ 16:06 | Είναι κάτι ώρες σαν κι αυτές που ο λυγμός
σε δάκρυα ξεσπά...
Είναι κάτι ώρες σαν κι αυτές που το μυαλό
ανάποδα γυρνά...
Το κορμί ζητάει χάδια τρυφερά,
όλα να γίνουν σαν και πρώτα ξανά...
Νατάσσα μου σαν ζε'ι'μπέκικο να το ενορχηστρώσουμε και θα πονάει πολυς κόσμος στα μπουζούκια!!!!! ::theos.:: ::theos.::
Αυτοί οι καημοί θα μας φάνε...Την καλημέρα μου και σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!!! ::hug.:: | |
akolouthos
08-06-2009 @ 03:24 | Είναι κάτι ώρες σαν κι αυτές που ο λυγμός
σε δάκρυα ξεσπά...
Είναι κάτι ώρες σαν κι αυτές που το μυαλό
ανάποδα γυρνά...
...........................................και δεν μιλας σε κατι τετοιο!!!!!! ::theos.:: | |
 |
