| |
Ξημέρωσε, και είναι όλα νύχτα
Πάλι σκοτώνω τις κενές μου στιγμές
Όχι λέω σε ζωή ξεπεσμένη
Μα αίμα χάνω απ’ τις ίδιες πληγές…
Είν’ αιτία που ματώθηκα,
Σαν σε είδα μ’ άλλη αγάπη και προδώθηκα
Σ’ έδιωξα και πηρ’ άλλη τροχιά
Ήσουν μαγνήτης, για μένα αργά…
Το Χάρο να παιδέψω για λίγο πρέπει,
Κι ας ανθίσω το χειμώνα
Κάποιος φίλος είπε να πεθάνω, μα γνωρίζω,
Πώς και στον πάτο του βυθού καλά κρατεί η ανεμώνα!
Στο πλάϊ μου θέλω το φωτεινό μου βαπόρι
Φεγγαρινό μάγκα στα δύσκολα να με κρατά
Είμαστε μιας ανάσας συνοδοιπόροι
Τον έρωτα να μου σιγοτραγουδά…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
