| |
natassa2107
12-06-2009 @ 00:23 | Δεν είναι κόσμος εδώ μήτε τόπος να ζήσω
Σε βρώμικο δρόμο τρέχω στη σκοτεινιά μου να γυρίσω
Μη με λυπάσαι,σε θυμάμαι καθώς μες στα φρικτά αμέριμνος μεσουρανώ
Μήν κλαίς για χάρη μου,μες στο χρόνο που μας χώρισαν λέγε μου μόνο σ’αγαπώ
::cry.:: ::theos.:: ::theos.:: | | eythis
12-06-2009 @ 00:33 | Εχω φυγει, ισως εχω πεθανει
Μια ανασα ακομα στη σκια μου φτανει
Την βλεπω υποταγμενη διχως χρωμα
Στον αερα γκρεμισμενη αποχωριζεται το σωμα ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
12-06-2009 @ 00:54 | Ποιητικο σκοταδι μοναξιας καταφυγιο καταρα και λυτρωση ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | LADY KALAS
12-06-2009 @ 01:08 | Μήν κλαίς για χάρη μου,μες στο χρόνο που μας χώρισαν λέγε μου μόνο σ’αγαπώ
::cry.:: Ειναι τελοιο πραγματικα...δεν ξερω πως τα καταφερνεις παντα και με κανεις να δακριζω...να ανατριχιαζω...εχεις εναν ιδιαιτερο τροπο να περιγραφεις τη ζωη...ακομα και τον θανατο! Εισαι μεγαλος Ποιητης!! ::yes.:: ::hug.:: | | ΜΙΤΣΕΦ
12-06-2009 @ 04:02 | καλησπερα....υπεροχε Αντη... | | Ναταλία...
12-06-2009 @ 05:05 | Τα περιγράφεις πολύ όμορφα Άντη και τον πόνο, την χαρά ,την αγάπη, ακόμα και τον θάνατο σε όλα ο ίδιος θαυμασμός μου .
::1255.::
::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
