| |
| | Memoria |  | | |
Θ' αφήσω βήματα στην άμμο εκεί του χρόνου,
μια ευθεία γραμμή στο μυαλό θα χαράξω.
Μηνύματα θ' αφήσω για ένα παλιό σκαρί,
για ένα αρχαίο παιδί που πια δεν το θυμάμαι.
Για τα χρόνια που θάβονται μέσα στο χώμα
πετούν, όμως, σαν φύλλα ευωδιαστά τις αναμνήσεις.
Και ζούνε μέσα μας σκηνές, στιγμές αγαπημένες.
Να μας θυμίζουν πάντοτε από πού 'χαμε αρχίσει.
Κι είναι κι άλλες μερικές στ' αζήτητα αφημένες,
τοίχο θαρρείς πως το μυαλό γύρω τους έχει χτίσει.
Γιατί ο θεός, που 'ναι μαζί και διάολος
σα θέλησε να κάνει δώρο στους ανθρώπους,
που ευλογία να είναι, μαζί όμως και κατάρα,
διάλεξε και τους έδωσε τη λήθη!
[align=right][I]Ιούνης 2009, Θεσσαλονίκη.[I][align=right]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μάλλον θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής... | | | |
|
MASTER
19-06-2009 @ 08:30 | http://informationavenger.files.wordpress.com/2008/05/dali20persistence20of20time.jpg | | ψιτ-ψιτ
19-06-2009 @ 09:24 | ::theos.:: | | iraklisv
19-06-2009 @ 13:36 | Εξοδος απ' τη δυαδικοτητα .............. | | Maria Olsen
20-06-2009 @ 01:51 | Πολύ ωραίο! Νομίζω πως η επιλεκτική λήθη είναι μηχανισμός άμυνας, και δεν φαντάζομαι ότι έχει πολύ πλάκα να έχεις φωτογραφική μνήμη και να μη ξεχνάς ποτέ τίποτα. Χωρίς να ξέρω και πολλά από αυτά, νομίζω ότι για όλα υπάρχει λόγος, και ο λόγος πολλές φορές είναι απλώς να διευκολύνει τη ζωή, δηλαδή η ζωή να συνεχίζεται no matter what. Νομίζω ότι είναι το ένστικτο της επιβίωσης που κάνει ότι πχ. θύματα βασανισμού μπορούνε να βάζουν στην μπάντα τις τραυματικές εμπειρίες τους και να συνεχίζουν.
Αν και δεν πιστεύω σε θεό ή διάβολο, θα πίστευα πιό εύκολα σε μια ύπαρξη, που περιέχει και κινείται σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, και όχι στην απλοική ιδέα του καλού και του κακού. Όχι στο δυϊσμό, που λέει και ο από πάνω...
Γειά! ::382.:: | | MASTER
20-06-2009 @ 07:25 | Ευχαριστώ για το πέρασμά σας.
Μαρία, θα επιμείνω ότι η λήθη και η μνήμη ως αντίθετες έννοιες δημιουργούν μια άνευ προηγουμένου σύγκρουση. Δεν εναπόκειται στο καλό και στο κακό. Υπάρχουν πράγματα που θέλουμε να τα ξεχάσουμε αλλά δεν μπορούμε και υπάρχουν και πράγματα που τα έχουμε ξεχάσει χωρίς να το θέλουμε.
Η έννοια της δυαδικότητας είναι μια έννοια που απασχολεί τον άνθρωπο ανέκαθεν. Καλό εναντίον κακού, θεός εναντίον διαβόλου, φως εναντίον σκότους, ΟΛΟΙ οι μύθοι ΟΛΩΝ των λαών της γης (και πίστεψέ με δεν είμαι καθόλου υπερβολικός, ούτε γενικεύω) είναι αφιερωμένοι σ'αυτά τα διλήμματα, κάτι που σημαίνει ότι μας επιβάλλονται από τα πρωτόγονα ένστικτά μας, τα οποία με τον καιρό όλο και περισσότερο τιθασσεύουμε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο έλεγχος του συγκεκριμένου ενστίκτου φαίνεται σωστός. Ούτε εγώ πιστεύω στο θεό, όπως δεν πιστεύω και στο διάβολο, υπάρχουν μέσα μας όμως ως έννοιες βαθύτερες και καθορίζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Άλλοι το ονομάζουν θεό-διάβολο, άλλοι το ονομάζουν καλό-κακό, άλλοι το ονομάζουν ηθική-ανηθικότητα, άλλοι το ονομάζουν γνώση-αμάθεια, άλλοι το ονομάζουν φως-σκοτάδι κλπ...
Εγώ είμαι υπέρ της άποψης, για να καταλήξω, ότι αυτές οι δύο έννοιες ενυπάρχουν στον καθένα από εμάς, και όχι χωριστά, αλλά μαζί! Αντιμάχονται και συγκρούονται κάθε στιγμή. Σε όλο το φάσμα των συναισθημάτων που λες κι εσύ. Έτσι λοιπόν, η λήθη και η μνήμη είναι ευλογία, αλλά είναι μαζί και κατάρα... Την ίδια στιγμή! Ακόμα και για το ίδιο γεγονός! | | Maria Olsen
20-06-2009 @ 08:22 | Συμφωνούμε σε πολλά! Αν και ένα μέρος της 3ης μεγαλύτερης θρησκείας του κόσμου, του Ινδουισμού, δεν λειτουργεί με το δυϊστικό σύστημα. Πάντως είμαι πολύ σύμφωνη με τις σκέψεις σου. ::yes.:: | | Methismeni xotikia
21-06-2009 @ 01:10 | Καλημερα!Ωραια ξεκινησε σημερα η ημερα μου master,να'σαι καλα και να γραφεις παντα τόσο όμορφα.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
