yiannistellidis
19-06-2009 @ 15:46 | Αργά παγώσαν δρόμοι
γλιστρούν και πέφτουν μέρες
στο γύψο μπαίνουν βέρες
σε νάρκη αγκαλιές
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Celestia
19-06-2009 @ 16:44 | Φανταστικο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
19-06-2009 @ 16:50 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Brunhilda
19-06-2009 @ 17:25 | Καταπληκτικο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
idroxoos
20-06-2009 @ 00:33 | Σήραγγα τείχη προσπερνά
και μ’ οδηγεί δραπέτη
σ’ ονείρου μου τη χαίτη
που δράκοι ξαγρυπνούν
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Ιχνηλάτης
20-06-2009 @ 02:08 | Τα ίδια συναισθήματα ένοιωσα, όταν αντίκρυσα για πρώτη φορά τα τείχη της Κωνσταντινουπόλης!
Ένοιωσα σαν πολιορκημένος, πεινασμένος, πονεμένος!
Σαν τον Σπάρτακο θα ήθελα να ορμήσω,
μα λούφαξα τελικά στην θέση του λεοφορείου,
γιατί την συγκεκριμένη στιγμή, ήμουν τουρίστας!
(Πολύ όμορφο το κείμενο. Με συγκίνησε αφάνταστα!) | |
Ναταλία...
20-06-2009 @ 04:12 | Κυρτώνουν τώρα οι ώμοι
χαρές μου σταλακτίτες
και σιωπές προφήτες
να ψάχνουν για φωλιές
υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
20-06-2009 @ 06:00 | ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ!!!!!!!! | |
Yol
02-07-2009 @ 06:20 | Απίθανο, απίθανο, απίθανο.
Πώς μου ξεφυγε κι άργησα τόσο να το διαβάσω; Σεντούκι συναισθημάτων και εικόνων. Υπέροχο, καταιγιστικό, ορμητικό - και θλιμμένο. | |
 |
