| |
Ποτε ηρθες ποτε εφυγες δεν προλαβα να νιωσω
κλεισμενος εδω μεσα αραγε θ'αντεξω,ποσο?
και ας ειχες πει πως δεν θα φυγεις το κανες καποια βραδια
το χλωμο φως της σεληνης μου κραταει πια συντροφια
ξενυχταω μονος τις νυχτες φωτογραφιες σου κοιτω
και οταν αγερας με φυσαει νιωθω σαν να εισαι εδω
κοιμαμαι την ημερα και ξαγρυπνω τα βραδια
μεσα στα σκοταδια εσενα αναπολω
τι καρτερω δεν ξερω,γιατι κ εγω δεν φευγω,αν θα σε ξαναδω
δε βγαινω πλεον εξω,τα φωτα πως ν'αντεξω,με πνιγει η σιωπη
θα 'θελα να φωναξω,να κλαψω,να ξεσπασω,μα δε μ'ακουει κανεις
μονος θα περιμενω οποιον θα φτασει πρωτος,η αγαπη η ο πονος,θα δειξει ο καιρος,
και αν δεν ερθεις παλι,θα σκυψω το κεφαλι,θα φυγω μοναχος.
Η ζωη με περιμενει εξω μονη ειναι κ αυτη
και συντροφια γυρευει το δικο μου το κορμι
μα όταν το αγγίζω σπάει σαν το γυαλί
και να το φτιάξει άλλος κανένας δεν μπορεί,
μόνο εσύ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
