| |
Τα χρόνια πως περάσαν δε θυμάμαι
Ολη η ζωή μου ποτισμένη σε μια μέρα
Χάρτινες φτερούγες και φοβάμαι
Πως τα φτερά μου θα τα πάρει ο αέρας..
Μη φύγεις αν δεν ξέρεις να γυρίσεις
Μην κλαίς αν δεν αντέχεις να πονάς
Σαν θάλασσα το πρόσωπο μου καθρεφτίζεις
Με μια λέξη σε χίλια κομμάτια με σπάς..
Κιθάρες πλαστικές με συντροφεύουν
Στα δάκρυα μου κάθε μνήμη ξανανιώνει
Τόσα σύννεφα για πές μου που πηγαίνουν;
Τόσο λευκό στον ουρανό..τόσο χιόνι..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
