Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: απο Μοναξιά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269430 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 απο Μοναξιά
 
[align=center][font=Lucida Sans Unicode][color=black]Απο μοναξιά
εύτιαξε ο Θεός τον κόσμο
χώρο και χρόνο[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      χα ι κου κ ολιγόστιχα
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό.
 
χρηστος καραμανος
01-07-2009 @ 00:53
Απο μοναξιά
εύτιαξε ο Θεός τον κόσμο
χώρο και χρόνο!!!
ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
01-07-2009 @ 01:19
Δεν κατάφερε και κάτι!
Πάλι μόνος είναι
μιάς και είναι ο μόνος θεός!
Ασχολήθηκε για λίγο και μετά ξανάπεσε
στα ίδια.
akolouthos
01-07-2009 @ 01:26
..................... ::yes.::
Denis
01-07-2009 @ 01:35
Άλλη μια σημαντική ψηφίδα στον καμβά τού θρησκευτικού ποιητικού σου σύμπαντος, Διογένη! Δυο ταπεινές ενστάσεις: 1) η χριστιανική διδασκαλία αντιτείνει ότι ο Θεός έπλασε τον Άνθρωπο από Αγάπη. Αναρωτιέμαι, βέβαια, πως μπορεί ν' αγαπάς ένα έργο που δεν υπήρχε πριν το συλλάβεις και το υλοποιήσεις... Μ' άλλα λόγια, στα δικά μου, τουλάχιστον, ασθενικά μάτια, η αγάπη μοιάζει πιθανό κίνητρο πιο πολύ για τη διατήρηση του ανθρώπινου είδους παρά για την εξαρχής δημιουργία του εκ του μηδενός... και 2) Ένα τέλειο πνευματικό Όν, όπως αξιωματικά δεχόμαστε ότι είναι ο Θεός, δεν νοείται, ως απολύτως αύταρκες, να έχει ανάγκες και δη τέτοιες που προσιδιάζουν στη φύση του Ανθρώπου και είναι αλλότριες της θεϊκής του υπόστασης... Επομένως, λογικά, ο Θεός δεν νοείται να έχει ανάγκη ούτε από συντροφιά και, μάλιστα, από τη συντροφιά ενός ατελούς όντος, όπως ο Άνθρωπος, που αδυνατεί να συλλάβει τη θεϊκή ουσία λόγω του πεπερασμένου χαρακτήρα της σκέψης και της αντίληψής του... Συνακόλουθα, δε, ο Θεός, αφού δεν έχει ανάγκη από συντροφιά, δεν μπορεί και να πάσχει από μοναξιά λόγω έλλειψης συντροφιάς, όπως, αντιθέτως, ο Άνθρωπος, ιδίως αυτός των σύγχρονων μεγαλουπόλεων... Μήπως, εκτός από το Δωδεκάθεο, και στον χριστιανικό Θεό μερικές φορές, ασυνείδητα ή υποσυνείδητα, αποδίδονται ανθρώπινες ιδιότητες και αδυναμίες ακόμα κι απ' όσους τον πιστεύουν; Οι παραπάνω σκέψεις, βέβαια, δεν παραγνωρίζουν την ποιητική (προ)διάθεση/αφετηρία και στόχευση της παραδοχής των λιτών στίχων σου...

Τέρμα η αμπελοφιλοσοφία! Καλό μήνα, Διογένη! Και σ' όλα τα παιδιά! ::yes.:: ::rol.:: ::hug.::
yiannistellidis
01-07-2009 @ 02:18
kalo mina kai eimaste edw !!!!!

enwnoume tis monaxies edw !!!!!!

kalimera!!!!! ::rock.:: ::up.:: ::up.::
toxotis+skorpios
01-07-2009 @ 02:46
χώρο και χρόνο ::cry.::
Μπούρμπουρ Λίθρας
01-07-2009 @ 03:38
όχι τόση μοναξιά όμως για να έχει γήπεδο και ο βρωμοβάζελος ::up.::
agrafos
01-07-2009 @ 06:41
..φυσικα με Denis

πολυ δεδομενο τον εχετε τον ..Κυριο
και θα αρχισω να σας.. υποβαλω μηνυσεις
για ολα οσα μου συμβαινουν και ευθυνεται...Αυτος
οπως πιστευεται τοσο ακραδαντα.
αφου ειναι παντοδυναμος και ολα ειναι εργο του.

ρε λες να ειναι μεσα και στην Siemens;;;;;;;

anuya
01-07-2009 @ 08:31
toxotis+skorpios δίνει την απάντηση στον Ιχνηλάτη, αλλα κ στους άλλους
το οτι όλα είναι έργοτου είναι σχετικό. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να κινηθεί κυκλικά, δηλαδή σε σύνδεση με το κέντρο, ή ευθύγραμμα, δηλαδή ξεκόβοντας το δικότου εγώ. Έχει δυνατότητα να συνεργασθεί ή να αντιπράξει. Ούτε ο Θεός ο ίδιος δέν μπορεί να σου επιβάλλει τί θα επιλέξεις.
Ιχνηλάτης
02-07-2009 @ 00:33
Σχολίασα μόνο την μοναξιά (όπως γράφεις) του Θεού!
Και με το δευτερο επηξηγηματικό σου σχόλιο, μου διαλύθηκαν τα όποια νέφη!
Θεός είναι ο άνθρωπος και δημιούργημά του ο Θεός!
(κατα τα λεγόμενά σου).
anuya
02-07-2009 @ 01:35
Οτι έχεις ελευθερία επιλογής δέν σημαίνει οτι είσαι Θεός. Η εγωιστική ανοησία του Έλληνα που νομίζω είναι ο μόνος λαός που βρίζει τα θεία, μπορεί κ μέχρι εκεί να φτάσει. Σε ένα άλλο ποίημα έχω γράψει οτι ο άνθρωπος είναι σάν μιά στάλα που αντανακλά το φεγγάρι. Όταν βρέξει, ο τόπος είναι γεμάτος άπειρες στάλες, η κάθε μιά αντανακλά το φεγγάρι, αλλα δέν είναι φεγγάρι. Αυτό είναι το κατ' εικόνα. Το κύτταρο μοιάζει με το ολόκληρο σώμα, έχει αντίστοιχα όργανα, αλλα δέν είναι ολόκληρο το σώμα.
Αυτό το σύντομο ποιματάκι μετράει πόσο κόβει του καθενός.
Έχω ψάξει παντού. Κανείς δέν μπόρεσε να βρεί μιά καλύτερη εξήγηση. Ούτε κ εδώ.
Γιά αναλογιστείτε εκείνη την απόλυτη κατάσταση πρό χώρου κ χρόνου, όταν δέν υπήρχε καμία κίνηση. Άν κάποιος δέν τα δημιουργούσε, δέν θα ήμασταν εδώ να γράφουμε τα παραμύθιαμας.
Στον Διονύση: τίποτε δέν είναι αντίθετο στο Θεό, γι' αυτό ακριβώς κ δέν είναι δυνατόν να αποδειχθεί η ύπαρξήτου: η απόδειξη της ύπαρξηςτου θα σήμαινε τον αποκλεισμό του αντιθέτου, που δέν υπάρχει. Όπως ακριβώς δέν υπάρχει κρύο: υπάρχει μόνο έλλειψη θερμότητος σε διάφορους βαθμούς. Κάτω απο το απόλυτο μηδέν, δέν υπάρχει.
Ζητώ συγνώμη άν έδωσα την εντύπωση οτι δέχομαι την τάδε διδασκαλία. Καμιά διδασκαλία δέν δέχομαι άκριτα επειδή το είπε ο τάδε ή ο τάδε που δήθεν έχει κληρονομήσει την ιεροσύνη απο το Χριστό, καθώς οι Εβραίοι έλεγαν "πατέρα έχομεν τον Αβραάμ" - λέγω υμίν κ απο αυτές της πέτρες ο Θεός μπορεί να φτιάξει τέκνα του Αβραάμ.
Βέβαια με τα πολλά λόγια σκοτώσαμε την ποίηση. Καλύτερα να τα ξεχάσει κανείς όλα τα σχόλια για να νιώσει το ποίημα.
Μπούρμπουρ Λίθρας
02-07-2009 @ 02:33
βάζελε!::sneak.::
Ιχνηλάτης
02-07-2009 @ 02:58
Πιστεύω πως δεν υπάρχει στο σύμπαν κάτι που να είναι αθάνατο.
Ακόμη και οι Θεοί (ψεύτικοι ή μη) κάποτε πεθαίνουν.
Και μιά που αναφέρεις για κύτταρα, Θα εξηγήσω με απλά λόγια την μάχη!
Εμείς (η ζωή εν γένη πάνω στην γή), μπορεί -λέω- να είμαστε κάποιοι οργανισμοί, κάποια μικρόβια σε ένα κύτταρο (ή κύτταρα) του σύμπαντος.
Στο σύμπαν, που μπορεί να αποτελεί κάποιον ιστό ένός άλλου όντος.
Το όν αυτό λοιπόν, έχοντας κάποια μικρόβια μέσα του...νοσεί!
Και ρίχνεί την "αντιβίωση", που σαν αποτέλεσμα έχει ένα είδος απο τα νοσογόνα μικρόβια, να μεταλαχθεί και να αποκτήσει τέτοιο νου, που εξ` αιτίας του αυτοκαταστρέφεται!
Το όν αυτό είναι ο άνθρωπος.
Και ο θεός του, αν δεν το καταπολεμήσει, ίσως να πεθάνει.
Ακόμα βαδίζουμε στα μπερδεμένα βήματα του χόμο σάπιεντ.
Έχουμε τεράστιο δρόμο (αν επιβιώσουμε) να ανακαλύψουμε αυτό που λέμε θεό.
Δεν έχει μεταλαχθεί ακόμα όπως πρέπει το μυαλό μας, για να το εννοήσουμε!
Μετά απο 50000000 γενιές ίσως!
Μπούρμπουρ Λίθρας
02-07-2009 @ 03:06
O θεός είναι μια ψεύτικη ελπίδα του ανθρώπου
η φύση αδιαφορεί πλήρως ::yes.::
anuya
03-07-2009 @ 02:15
Πολύ ωραίες οι σκέψειςσου Ιχνηλάτη, τα ίδια έχω γράψει σε διάφορα ποιήματα, αλλα οι αριθμοι που δίνεις είναι εντελώς υπερβολικοί. Θα μπορούσες αύριο κι όλας να ανακαλυψεις αυτό που λέμε Θεό, ή μέσα σε μιά βδομάδα. Ειδικά εσύ, διότι έχεις σχετικά ανοιχτό μυαλό. Γιατί ο χρόνος είναι κάτι σχετικό. Μιά στιγμή φέρνει εκείνο που δέν έφερε μιά ζωή.

Όσο για τον φυσικό νόμο, δέν αδιαφορεί για κανέναν, αφού εφαρμόζεται σε όλους.
anuya
03-07-2009 @ 02:18
Αυτό δέν είναι δικόμου, αλλα έχει ενδιαφέρον.
Time To Learn
A young but earnest Zen student approached his teacher, and asked the Zen Master:
"If I work very hard and diligent how long will it take for me to find Zen."
The Master thought about this, then replied, "Ten years."
The student then said, "But what if I work very, very hard and really apply myself to learn fast -- How long then ?"
Replied the Master, "Well, twenty years."
"But, if I really, really work at it. How long then ?" asked the student.
"Thirty years," replied the Master.
"But, I do not understand," said the disappointed student. "At each time that I say I will work harder, you say it will take me longer. Why do you say that ?"
Replied the Master," When you have one eye on the goal, you only have one eye on the path."

Κι όσο περισσότερο νοιάζεσαι για το σκοπό, τόσο περισσότερο χάνεις το δρόμο που σε πάει εκεί.
Ιχνηλάτης
03-07-2009 @ 02:44
Με τους αριθμούς που έδωσα, θέλησα να δείξω την μικρότητα του ανθρώπου σαν άτομο και την απεραντοσύνη του σύμπαντος σε σχέση με τον άνθρωπο.
Θέλησα επισης να αστιευτώ κατα κάποιο τρόπο!
Όσο για τον Θεό, τον έχω βρεί απο καιρό.
Δεν είναι παρα το χώμα που πατάμε, απο εκεί που βγήκαμε και κεί που θα μας χώσουν κάποια μέρα!
Είναι τόσο απλό! Γέννηση ζωή Θάνατος.
Κατ εικόνα και ομοίωση.
Χώμα είμαστε και χώμα θα ξαναγίνουμε.
Η θεική ανακύκλωση!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο