| |
Μάζεψε τα κομμάτια της ζωής σου κι έλα να με βρεις
Εδώ θα είμαι εγώ και θα σε περιμένω
Τις σκέψεις σου θ’ ακούσω κι όσα έχεις να μου πεις
Τον πόνο έχω μάθει πια να υπομένω
Μην ψάχνεις για απαντήσεις εκεί όπου δεν υπάρχουν
Τι ψάχνεις για χαμένο θησαυρό
Μην σκέφτεσαι τα όνειρα γιατί έτσι δεν θα ‘ρθουν
Είναι μικρό κι αιώνιο μυστικό
Συγχώρεσε για μια φορά τα λάθη του εαυτού σου
Δες την μορφή σου στην κορνίζα
Άνοιξε όλες τις κλειστές πόρτες του μυαλού σου
Διώξ’ το κακό από την ρίζα..
Κοίτα μέσα στα μάτια σου και σκούπισε το δάκρυ
Κλείσ’ τα και πάρε ανάσα βαθειά
Κι άμα φουσκώσουν τα κύματα πιάσ’ το κατάρτι
Κρατήσου σφιχτά και κοίτα ψηλά
Μετά τη δύση του ο ήλιος μέλλει ν’ ανατείλει και πάλι
Να λούσει τα πάντα τριγύρω με φως
Είναι η ζωή αυτή η λάμψη του νερού στ’ ακρογιάλι
Ένας καλά κρυμμένος Θεός
Κι όταν θα φύγεις και πάλι, εγώ ξανά θα περιμένω
Για τη στιγμή που πίσω θα ‘ρθείς
Για σένα θα έχω μπροστά το χέρι μου απλωμένο
Όταν λυγίσεις να κρατηθείς
Φωτογραφίες που σε κάνουν να κλαις με λυγμούς
Τρέμεις που δεν ξεθωριάζουν
Κάθε λεπτό ακούς να φεύγει το παρόν με τριγμούς
Και παλιοί καιροί που σε φωνάζουν
Μια εικόνα είναι αυτό που πίσω ποτέ δεν γυρνάει
Στιγμή που στο μυαλό ζει παντοτινά
Η ανάμνησή της αυτό που στη ζωή μας κρατάει
Που κάνει τα πάντα πιο αληθινά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
