| |
[color=fuchsia][B]ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ[/B][/color]
[B][color=purple]Πάντα θαύμαζα τις πολύχρωμες λωρίδες του ουράνιου τόξου που εμφανίζονταν δειλά δειλά, τρυφερά και γαλήνια, έπειτα από το ξέσπασμα μίας ατελείωτης, πολύωρης μπόρας. Τα βασικά χρώματα που το απαρτίζουν είναι το κόκκινο, το πράσινο, το κίτρινο και το μπλε. Το φαινόμενο εμφανίζεται όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω σε σταγονίδια βροχής στην ατμόσφαιρα της Γης και αποτελεί ένα παράδειγμα διάθλασης, μετά από ανάκλαση. Το κάθε χρώμα (δηλαδή κάθε μήκος κύματος) διαθλάται υπό διαφορετική γωνία μέσα στα σταγονίδια (που δρουν σαν μικρά πρίσματα), παθαίνει διαφορετική εκτροπή κι έτσι το ορατό λευκό φως αναλύεται στα διάφορα χρώματα που το συνθέτουν, δηλαδή στο φάσμα του ουράνιου τόξου.
Όταν σπάνια το αντικρύζω νιώθω τόσο όμορφα, που θέλω να ανέβω ψηλά και να αφεθώ στο υπερφυσικό κάλεσμά του.
Αλλά βρίσκομαι τόσο μακρυά του, που απλώνω το χέρι μου για να το φτάσω και το αγγίζω μόνο με το βλέμμα των ματιών μου.
Τότε εκείνο σβήνει σταδιακά και εξαφανίζεται. Στη σκέψη μου ήρθαν ταυτόχρονα όλα τα σχήματα και χρώματα των ματιών όλων των κατοίκων της γης. Τα μάτια είναι τόσο μικρά ( περίπου 25 χιλιοστά σε πλάτος το καθένα ) και συλλέγουν εικόνες, πληροφορίες της ημέρας και δρουν ως φωτογραφικές μηχανές που αποθανατίζουν το κάθε λεπτό στον εγκέφαλό μας.
Μέσα από τα μάτια που δρουν ως αυτόπτες μάρτυρες, δημιουργούνται συναισθήματα στο ψυχικό μας κόσμο από τις καταστάσεις και τα βιώματα της ζωής.
Τα καστανά, πράσινα, μαύρα, γαλάζια είναι εξίσου όμορφα. Θαυμάζω τα μάτια που δύο χρώματα μπερδεύονται, σαν τα χρώματα της τέμπερας που δίνουν απόχρωση ξεχωριστή που δεν υπάρχει αυτούσια, όπως τα καστανοπράσινα και τα γαλαζοπράσινα. Καστανά σαν το χρώμα των βουνών, μελιά σαν το μέλι, πράσινα σαν τα δέντρα του δάσους, μαύρα σαν το μαύρο βελούδινο πέπλο της νύχτας, γαλάζια σαν το άπειρο του ουρανού, γκρίζα σαν τα σύννεφα. Οι βλεφαρίδες στέκουν ορθές σαν ομπρέλλες προστασίας, που τα προστατεύουν από εχθρούς όπως τη σκόνη. Σαν βεντάλιες τις στολίζουν, εκείνες ανοιγοκλείνουν και συνοδεύονται αρκετές φορές από ένα ήρεμο ρυάκι που βρέχει τις παρειές που κυλά λυτρωτικά αγγίζοντας το λαιμό.
Η ίριδα πόσο μοιάζει τελικά με το ουράνιο τόξο. Τα χρώματά τους ταιριάζουν και όπως είναι η βροχή έτσι και το δάκρυ.
Είναι απλώς νερό που εξαγνίζει και αναπαύει τη φύση όπως τη ψυχή. Μα με το κάλεσμα της νύχτας, τα μάτια μου σιγά σιγά σφαλίζουν και οι μακριές μου βλεφαρίδες ως πύλες σκεπάζουν τα μάτια και παραδίνομαι στα χρώματα της ίριδας των μακρινών μου ονείρων.[/color][/B]
[color=fuchsia][B]
Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
