| |
[color=fuchsia][B]ΟΙ ΗΧΟΙ ΤΩΝ ΑΡΩΜΑΤΩΝ[/B][/color]
[color=purple][I][B]Η γη δεν ξεκουράζεται ποτέ και ούτε οι κάτοικοι που την περιβάλλουν. Σε κάθε γωνιά της γης, ακόμη και στα πιο απόμακρα και αφιλόξενα μέρη που είναι ακατοίκητα, δεν θα πάψει να ακούγεται έστω και ο ελάχιστος ψίθυρος σαν κραυγή αγωνίας και ας είναι εξουθενημένος και εγκαταλελειμμένος. Σε μια έρημη ακρογιαλιά που πριν από λίγο έσφυζε από ζωή με τις φωνές των ανέμελων παιδιών, με τις ομιλίες και τα βήματα που την άφησαν οι λουόμενοι, το κύμα δεν παύει να σιγοτραγουδά στη θάλασσα, να της ψέλνει μυστήρια, να θρηνεί και να γελά. Οι υδάτινες παλάμες των κυμάτων ακουμπούν στην άμμο με αγωνία για να τη δροσίσουν και έτσι με περισσότερη ορμή ξεσπούν μανιασμένα στο τροχοπέδη των σκληρών βράχων.
Τι όμορφος που είναι ένας κήπος γεμάτος από άνθη, με χρώματα, αρώματα και σχήματα! Χιλιάδες ήχοι με αόρατες νότες ενδεδυμμένοι με ιμάτια ευωδιάς και ευτυχία μελωδίας σκορπίζονται στην ατμόσφαιρα. Πανέμορφες χορεύτριες πεταλούδες έλκονται από την αθωότητα και τη τρυφερότητα των εύθραυστων λουλουδιών! Ναι! Το λουλούδι, μου θυμίζει το διάφανο γυαλί στην ευαισθησία που σπάζει, αλλά δεν επιφέρει τραυματισμό όπως προκαλεί το κοφτερό γυαλί.
Άνοιξα τα μάτια της ψυχής και ταξίδεψα στο μυστικό μου κήπο που μου φαντάζει τόσο μακρινός και ανεκπλήρωτος ταυτόχρονα! Οι πύλες ήταν ανοικτές και με ένα άγγιγμα της πόρτας, εισήλθα σε έναν κόσμο που πάντα ονειρευόμουν. Πίσω μου οι πύλες έκλεισαν βιαστικά και βαριά σφραγίστηκαν τα λουκέτα. Δεν φοβήθηκα αυτή τη φορά, αλλά γαλήνεψα και έπαυα να κρυώνω. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο τεράστιο σε διαστάσεις αλλά τριανταφυλλάκι στη καρδιά, με περίμενε για να με ξεκουράσει.
Τα πέταλά του γαλήνια, πιο άνετα από στρώμματα αναπαυτικά που ποτέ μου δεν ένιωσα. Δεν υπήρχαν αγκάθια που μπορούσαν να με πληγώσουν! Αποκοιμήθηκα γλυκά και αφέθηκα στην αύρα των ήχων των αρωμάτων που σκορπούσε ο χώρος γύρω μου. Ήταν σαν να βρισκόμουν σε μια ζεστή αγκαλιά αγάπης που πάντοτε αναζητούσε ο ψίθυρος της καρδιάς μου! Μα ήξερα πως όλα τα παραμυθένια που ονειρευόμουν από μικρή ήταν μόνο στα άδολα μαγικά παραμύθια που δεν μου διάβασε κανείς [B]και τα εξιστορούσα μόνη μου στο μοναχικό [B]μου [/B]εαυτό [/B].
Όταν κλείνουν τα βλέφαρα τα απονήρευτα παιδιά, το σώμα αναπαύεται και η ψυχή ταξιδεύει.[/B][/I][/color]
[B][color=purple]Τι περίεργη φράση θα αντηχεί στην οξεία ακοή σου!
Τι περίεργη φράση που είναι! Θα αναρωτιέται η ευαίσθητη ψυχή σου!
Αρωμάτων ήχοι ενώνουνε τα χέρια
η ανάσα τους τινάζεται στου σύμπαντος τα άπειρα αστέρια!
Με πόθο απλώνω ειλικρινά, τα δυο μου ματωμένα χέρια!
Το φως του ήλιου καρτερώ, να με τυλίξει να σωθώ
και να αφεθώ στις ηλιαχτίδες του στα υπέρλαμπρα μεσημέρια.[/color][/B]
[color=fuchsia][B]
Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
