| |
[B]Στους δρόμους της Αθήνας[/B]
Του Γιάννη Ποταμιάνου
Αγωνιστήκαμε στους δρόμους της Αθήνας
Στα βρώμικα πεζοδρόμια με τις φυματικές νεραντζιές.
Μας κυνήγησαν μέσα στα πάρκα
Ανάμεσα στους βρώμικους θάμνους
Κάτω απ’ τις μαυρισμένες ακακίες της Ακαδημίας.
Σταθήκαμε όρθιοι φωνάζοντας συνθήματα και τραγουδώντας
Στα προαύλια, στις ταράτσες και στα παράθυρα
Στη Νομική, στο Πολυτεχνείο, στα προπύλαια
Το χειμώνα με τα παγωμένα δάχτυλα
Και το καλοκαίρι με τον ήλιο κατακούτελα
Μετρήσαμε τις πλάκες στις πλατείες της Αθήνας.
Την Ομόνοια, το Σύνταγμα και την Κλαυθμώνος τις διαβήκαμε
Τρέχαμε και φωνάζαμε με το φόβο στην καρδιά και το κουράγιο στην όψη
Έτσι έπρεπε για να παίρνει ο ένας από τον άλλο κουράγιο.
Στήσαμε οδοφράγματα καταμεσής στην Πανεπιστημίου
Ανάψαμε φωτιές στη Σταδίου προσπαθώντας να αναπνεύσουμε
Βλαστημήσαμε βραχνιασμένοι από τα συνθήματα
Καταραστήκαμε τυφλωμένοι από τα δακρυγόνα και τη χημική σκόνη.
Φορέσαμε ιατρικές μάσκες και κασκόλ
Κρύψαμε τα μάτια μας πίσω απ’ τα γυαλιά ηλίου αν και είχε συννεφιά
Δαγκώσαμε λεμόνια και βάλαμε βαζελίνη στα χείλια μας
Μετρήσαμε το χρόνο με τα συνθήματα
Μετρήσαμε το χρόνο με του χτύπους της καρδιάς μας
Ανοίξαμε τα χέρια μας σε μια τεράστια αγκαλιά
Για να αγκαλιάσουμε όλο τον κόσμο.
Κρατήσαμε τα φύλλα της καρδιάς μας ορθάνοικτα
Για να χωρέσουν όλα τα ιδανικά ενός δίκαιου κόσμου
Η δικαιοσύνη η λευτεριά, η ισότητα λαών και ανθρώπων.
Οι τραυματίες μας μετρούν την απόσταση που πρέπει να διανύσουμε
Οι νεκροί μας δεν μας επιτρέπουν να ξαποστάσουμε
Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξαποστάσουμε
Αν ξαποστάσουμε θα αφανιστούμε.
Πρέπει να μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους
Όρθιους έτοιμους για το πανηγύρι
Ανεμίζοντας τα κοντάρια μας και τις σημαίες μας
Φωνάζοντας για τη νεολαία που σκοτώνουν με τις σφαίρες
Φωνάζοντας για τη νεολαία που σκοτώνουν με τα βιβλία
Φωνάζοντας για μας, για τους μαθητές μας, για τα παιδιά μας.
Έτσι όταν ασπρίσουν και τα υπόλοιπα μαλλιά μας
Πριν δαγκώσουμε το νόμισμα για το βαρκάρη του Αχέροντα
Να έχουμε το δικαίωμα να χαμογελάσουμε
Να έχουμε το δικαίωμα να φωνάξουμε
Ζήσαμε μια όμορφη ζωή γι’ αυτό πεθαίνουμε όμορφα
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2009
1) Γράφτηκε μετά τις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου
2)Έχουν διαγραφεί 2 στίχοι από το αρχικό ποίημα
3) Για αυτό το ποίημα ειδικά λέω να μην δεχθώ σχόλια
Γιατί μοιάζει περισσότερο σαν απολογιμός παρά σαν ποίημα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
