| |
Χώμα εγώ νερό εσύ
στη γειτονιά τ' ονείρου
ταξιδευτές που σεργιανούν
στο γύρω του θανάτου
δίχως μνήμη
ακροβατούν στη στέγη του έρωτα
στήνουν παιχνίδι στο χρόνο
που δεν ξεχνά
πως ντύνεται η μοίρα
στα μαύρα μαύρες στιγμές
τυλίγει το νήμα
κι από ποια έξοδο να κρυφτείς...
Έφτασε στο χώμα το σύννεφο
έγδυσε αστεία που φόραγες
σαν ήσουν παιδί
ψήλωσε η αγάπη τόσο πολύ
σε διάφανη μέρα
σκαρφάλωσε ο ήλιος
νύχτωσε δίχως αστέρια
και το νερό...φιλούσε το χώμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
