| |
Νυστέρι ,δίκαιη κρίση ψαχουλεύει
Ξεσκίζει τη σημαδεμένη μου καρδιά
Δε νιώθω τη συμπόνια να περσεύει
Στον κρύο του αγέρα στην παγερή του τη φωτιά
Ματωμένη σάρκα κι αίμα κοχλαστό
Τραγουδάει ο πυρετός,πιοτό κι αφιόνι
Να ξεπαγιάσω πρέπει για νάναι το χέρι μου ζεστό
Κάτω απ’το μαύρο μου σεντόνι
Ναμαι λοιπόν στου δρόμου την εσχατιά
Μ’ευτελές υλικό που όλο χειροτερεύει
Ολάκερη μια ζωή χωρίς πριν ή μετά
Σπαταλημένη σκηνή που δεν χρησιμεύει
Αφήνω πίσω τη χλιδή κι εκείνο το κόκκινο χαλί
Τιμωρημένο κούφιο σώμα καλύτερα να παραδώσω τα κλειδιά
Αστόχησα στην αγάπη ας τραβήξω το σκοινί
Η ψυχή δεν αντέχει ,λυγίζουν τα γόνατα στη θηλειά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
