| |
Μαζί και χωριστά …
Φεγγάρι μου δε ζήτησα τον ουρανό με τ’ άστρα
και σαν μου τα ‘φερε η ζωή δεν πίστευα πως τα ‘χα…
Έτσι λοιπόν νομίζοντας πως άλλος τα ‘χει χάσει
τον άφησα απ’ τα χέρια μου κι είπα ας με ξεχάσει…
Κι έμεινα μ’ άδεια αγκαλιά να κλαίω κάθε βράδυ
κάνοντας κάθε δάκρυ μου μες την καρδιά σημάδι…
Μα όσα κι αν χαράξανε σημάδια την καρδιά μου
ξέρω πως δε θα ξαναρθεί μέσα στην αγκαλιά μου.
Χτυπάει το τηλέφωνο κι ελπίζω τη φωνή του
ν’ ακούσω για να με καλεί ξανά μες τη ζωή του…
Μα τι να πει και τι να πω που γίναμε δυο ξένοι
εμείς που αγαπηθήκαμε με λογική χαμένη…
Ήταν μια τρέλα απ’ την αρχή αυτή μας η αγάπη
μα την κρατήσαμε ψηλά χωρίς να ‘ρθουνε λάθη…
Να μη φθαρεί… να μη χαθεί όλο αυτό στο χρόνο
είπαμε και αφήσαμε ο ένας τον άλλο μόνο…
Δεν ξέρω πια αν μου αρκεί αυτό και να μη σ’ έχω
μα τίποτα δε γίνεται όσο κι αν δεν τ’ αντέχω…
Ίσως να είμαστε μαζί μια μέρα σ’ άλλο κόσμο
τώρα μαζί και χωριστά παλεύουμε τον πόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
